Hoi Koos soms weet je even niets te zeggen zon dag was het gisteren grote neef wat een mooi afscheid iets wat ons bij zal blijven. Net als jij. Je kunt trots zijn op jou gezin en peet.Ondanks onze verschillen kwamen er toch wel wat dingen in ons leven overeen .Dus tot later grote neef dan praten we nog een keer bij.

Lieve Koos trots kan je zijn op jou gezin en familie want wat hebben ze van jou afscheid iets onvergetelijks gemaakt ,echte kanjes en als ze van tranen een trap konden bouwen bouwde ze een trap naar jou

Koos.

Bedankt voor 32 jaar vol fijne herinneringen.
Onze laatste gezamenlijke klus bij BPRR was het vervangen van de economiser van WHB(A) in de zomer van 2008. Wat hebben we gemopperd, gescholden en ons verbaasd over wat we nooit voor mogelijk hadden gehouden, zo'n aannemer hadden we nog nooit meegemaakt.
Maar met z'n allen hebben we het toch weer voor elkaar gekregen, jouw vasthoudendheid, onmetelijke inzet en motiverende humor waren hierin cruciaal.
Vanaf nu zal ik iedere keer als ik langs de WHB(A) kom nog meer aan je denken "ouwe napper".
Rust zacht.

Herman Dijkstra, Hellevoetsluis.

Ik moest even slikken toen ik het bericht las, moeilijk.
Je was een bijzonder mens met veel passie en dat ook graag wou delen. Uitleggen hoe iets werkte, zoals gasturbines of hoe je de zwavel stop wou aanpakken.
Of gewoon zeggen laat maar ik doe het zelf wel, ook nam je de verantwoordelijkheid waar een ander een spap terug deed.
Toen jouw ziekte zich openbaarde, hebben we goede gesprekken gevoerd, je dacht meer aan je naaste dan aan jezelf, voor de zekerheid moest alles geregeld zijn, voor het geval dat.... Jouw ziekte liep parralel met de ziekte van mijn zoon, ik vond de gesprekken fijn, het was belangstellend en recht door zee, je was niet oppervlakkig en je vergat niets.
Bedankt voor alles

Henk Talen

Lieve Koos,
Zo’n 9 jaar geleden werd ik door jullie liefdevol opgenomen in het gezin. Ik vond je zeker niet altijd de makkelijkste man. Je mening had je klaar en ongeduldig was je ook. Wel altijd oprecht en beschermend naar je gezin.

Ik heb van binnen heel wat keren gelachen om de dingen waar jij een probleem van maakte. Zoals een bedrag van 18,53 dat dit dan 18,55 wordt. Of dat je moest betalen voor acceptgiro’s terwijl iedereen allang aan internetbankieren doet. Hoe zieker jij werd hoe meer je zelf ook om zulke ‘problemen’ moest lachen. Want er waren natuurlijk wel ergere dingen.

Jarenlang heb je gevochten. Hoe dichtbij wij ook bij jou staan hoe ver wij er voor ons gevoel soms vanaf stonden. Je hebt gevochten tot de laatste uren. Je verdiend nu alle rust en dat was ook waar je naar uitkeek.

Niet alleen jij hebt gevochten. Annette heeft dag en nacht aan jouw zij gestaan. Zij is sterk en heeft zichzelf de afgelopen jaren als een verpleegster ontpopt. Nooit heb ik haar horen klagen maar ik weet zeker dat niet iedere echtgenote het op deze manier zou hebben volgehouden.

Nu ben je er niet meer. Lange tijd hebben wij geweten dat dit moment eraan zou te komen. Maar jij bleef vechten en je had trouwens ook geen tijd om dood te gaan want je wilde nog heel veel doen en je wilde nog naar iedereen zijn verjaardag. Toch is het nu definitief. Je bent er niet meer en dat doet pijn. Te jong en nog te veel zin in het leven.

Blij ben ik dat ik zo’n goede schoonvader heb gehad en dat Roxy en Harvey hun opa hebben mogen leren kennen. Hoe jong ze ook zijn, met verhalen en foto’s zal je altijd een speciale plek bij ze hebben.

Ik ga je missen,
Liefs,
Joyce

Koos en ik hebben samen gewerkt bij een aantal outages. Zijn technische kennis, ervaring en inzet waren geweldig. Een collega waar je op kan bouwen! Bij een nieuwe tegenvaller haalde hij zijn schouders op, liet ons binnen vergaderen en lostte het ondertussen buiten op. Zijn droge humor en cynische opmerkingen zal ik nooit vergeten. Koos, bedankt! Rust zacht.

In me begin jaren heb je me veel op sleeptouw genomen en heb ik heel veel goede dingen van je geleerd. Zo zal ik nooit die avond vergeten dat wij de nieuwe voorbereidings Tool diende in te voeren voor je eerste VSB-stop in SAP.
Het was een avond vol koeren en tieren op die computer, want je wist toch wel hoe je dit varkentje diende te wassen dat deed je al jaren vanuit je eigen vertrouwde boekwerk.
Het stopje liep als een trein tijdens de uitvoering, want jij had overal een passend antwoord op of oplossing. En zo was Koos technisch zo goed onderlegd.
Ik ben blij dat jij me wilde begeleiden. Ik heb zoveel kennis en kunde opgedaan dat ik die bagage vandaag de dag nog steeds in mijn rugzak meedraag.

Dank je wel voor alles en rust zacht Beste Koos.

Groetjes,
Dennis Benner