Wat hebben we een lol gehad, eerst in de vormingsklas waar we elkaar voor het eerst ontmoeten, 16 a 17 jaar waren we. Daarna begonnen we samen aan de opleiding verpleegkunde in ziekenhuis de Weezenlanden. Ook samen we samen op kamers aan de Jufferenwal in Zwolle, wat hebben we een plezier gehad in die jaren!
Onze vrienden konden het ook prima met elkaar vinden; Henk de stadse jongen en Gert die zijn boerderij runde in Lierderholthuis.
Na onze diplomering hebben we nog een paar jaren samen gewerkt op de afdeling gynaecologie, ook daar werkten we met veel plezier en hadden de nodige lol samen. De jaren daarna kwamen er kinderen en jullie gingen emigreren naar Zwitserland. Soms zagen we elkaar een tijd niet maar 'als' we elkaar weer zagen waren er nooit verwijten maar was er altijd direct dat gevoel van echte vriendschap. Nog altijd herinnering ik mij nog goed dat we naar jullie toe gingen in Zwitserland met de Internationale trein, wat een onderneming voor ons. Ik zal nooit het warme weerzien vergeten...
Verdriet is jullie maar ook ons niet bespaard gebleven, het lot bracht ons echter altijd weer samen. En ook dan was er altijd weer dat warme vriendschap gevoel. Gesprekken over de kinderen, de kleinkinderen en wat ons bezig hield in ons leven kwamen spontaan op gang als we elkaar weer zagen. Ook konden we ontzettend lachen en genieten van de kleinste dingen.
De laatste keer dat ik je zag Lefy was in ons nieuwe huis eind 2024. Ook toen was het direct weer oude jongens krentenbrood tussen ons samen en onze mannen; wat vonden we het leuk en fijn dat jullie geweest waren. Jouw prachtige gezicht met je ontzettend lieve lach zal ik nooit vergeten en ik denk nu maar een ding;
'Ooit'zien we elkaar weer terug.
Dag lieve Lefy,
Je vriendin Jolan
