Gecondoleerd. Ik kan het ook nog steeds niet bevatten, we konden elkaar ondertussen zo'n 18 jaar en even snel wat klimmateriaal ophalen kon wel eens uit de hand lopen omdat we stonden te kletsen of ik "moest" even een bakkie komen doen want werken kon ik nog de hele dag en mijn leven doen. En zeker de afgelopen weken als je, door je zussen opgestelde terras voor de deur zat,riep je vaak... Rogier...kom even zitten en rook even rustig een sigaretje en neem wat te drinken en voor ik er erg in had kon ik tot 21:00 doorwerken om de tijd weer goed te maken (en met alle liefde hoor want waar je kon stond je ook zonder problemen voor mij klaar) maar wat kon ik genieten van al je verhalen, over al het vliegen over de hele wereld wat je gedaan hebt of als je weer eens onenigheid had met de gemeente en hoeveel respect ik voor je had op de creatieve manieren hoe je dat oploste. En respect en waardering is wat ik voor je had, in je manier van leven en omgang naar andere mensen toe. Je liet je niet vertellen hoe het zou moeten, je wist gewoon precies wat je wilde al stond je in ieder geval naar mij toe open voor andere inzichten. Sommige zullen je misschien koppig en eigenwijs genoemd hebben, ik zag je vooral als een sterke man waar ik een hoop wijsheden van opgestoken heb. En wat werd ik in het begin dat ik bezig was gek van dat als je buiten zat bijna elke auto die voorbij kwam even toeterde naar je, elke fietser die luidkeels groette in het voorbijgaan en al die mensen die even een praatje kwamen maken, maar eigenlijk is het heel bijzonder en een markant persoon is heengegaan. Ik weet niet of je het vriendschap mag noemen, maar zo voelt het wel alsof er een vriend uit mijn leven verdwenen is. Heel veel sterkte aan de familie, vrienden, collega's en kennissen van Leo in deze moeilijke tijd en de toekomst.
