Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Vanmorgen bij jouw graf geweest. Er was werkelijk niet één plekje waar geen afgevallen bladeren lagen. Heel het graf was bedekt met een deken van bladeren. De herfst is prachtig met zijn bonte kleurenspel. Als ik dan zoveel bladeren zie liggen dan denk ik: ieder blad dat er is gevallen is een traan. Een traan van verdriet om het grote verlies van jou. Iets wat nog steeds niet te bevatten is. Twee jaar geleden rond deze tijd ging je bijna van de Intensive Care naar de 'gewone' afdeling, want het zou redelijk met je gaan.. Later bleek wel anders....
Dag meissie, ik hou van je tot aan de sterren en weer terug.

Het doet pijn, heel veel pijn..... Niet meer met jou te kunnen knuffelen, niet meer elkaar te kunnen plagen, niet meer samen kibbelen, niet meer samen naar de stad, samen geen kerstkaarten meer ontwerpen. Niets van dat al kan nog. Ik zal het hier alleen moeten doen. Maar in de verre toekomst kunnen we samen daarboven de draad weer oppakken. Want ik mis je verschrikkelijk, lieve schat. Dat zal echt nooit anders worden. Dag meissie, ik hou van jou tot aan de sterren en weer terug.

Wat kan je stemming toch wisselend zijn. Zo vertel je tegen iemand dat het 'best wel goed met ons gaat' en nog geen vijf minuten later barst je in tranen uit. En waarom? Daar kun je op dat moment geen echte verklaring voor vinden. Intens verdriet maakt zich dan van je meester. Jou te hebben moeten afgeven is iets waar we nog mee om moeten leren gaan. Het een plaats geven vind ik heel erg moeilijk. Toen oma 'Flat' stierf, konden we dat een plekje geven. Ze was oud en dement en had een heerlijk leven gehad samen met opa 'Flat'. Maar je eigen kind afstaan, dat hoort niet. Daarom is het zo moeilijk om een plekje te geven. Voor de meeste mensen is het 'al weer twee jaar geleden', maar voor ons is het als de dag van gisteren.

Hallo lieverd, de reacties n.a.v. de televisieuitzending zijn overweldigend. Volgens mij heb ik dat al meerdere malen laten doorschemeren. Zoveel aandacht voor jou is heel ontroerend. Nogmaals, je krijgt wat je toekomt. Deze week heb ik alle mail, brieven en kaarten in een fotoalbum gedaan. Ook de reacties van de site heb ik erin zitten. Het is een heel boekwerk geworden. Momenteel is opa Flat ze allemaal aan het doorlezen. Het doet goed om zoveel respons op de uitzending te krijgen. Dat het al weer twee jaar geleden is dat je ziek was, is haast niet te bevatten. En toch kunnen we er met zijn viertjes heel goed over praten en raken niet weer steeds in een diep dal. Het gaat best goed met ons en dat komt alleen maar omdat jij over ons waakt. Daar ben ik van overtuigd. Dag meisje, tot de volgende keer.

Heej lieke,

ik heb laatst 'ik mis je' gezien met een aflevering van jou en sindsdien kijk ik het iedere week.
Ik heb toen heel erg moeten huilen...
Ik mis je nog steeds ontzettend veel! Je was echt een TOPvriendin voor me....!!!!!!

-xxx- liselotte

En het blijft maar binnenkomen, de lieve reacties op het programma 'Ik mis je'. Hele bijzondere, maar ook hele ontroerende. Momenteel staan er al 100 reacties op de site, geweldig!! Dat alles al weer twee jaar geleden gebeurd is, is onvoorstelbaar. Het lijkt als de dag van gisteren. Zo lang moeten we jou al missen, meissie, het moest niet kunnen. We denken nog zo veel aan jou, dat zal ook nooit veranderen. Je bent en blijft een kanjer van ons, samen met je broers. Dag lieve schat.

Dag lieverd, er is al weer bijna een week voorbij na de uitzending van 'Ik mis je'. We hebben heel veel lieve en hartverwarmende reacties gekregen, zowel via de site van de EO als via deze site. Ook op papa's en mama's werk was iedereen zeer te spreken over de uitzending. Je hebt het dik en dik verdiend, meisje. De wereld mag het weten wat een TOPmeid je was. Nou schat, ik hou van je tot aan de sterren en weer terug.

Hallo Ouders van Lieke .
Ikheb vorige week jullie uitzending gezien. toen had ik ook een berichtje geschreven bij lieke ,helaas is dat er niet bij gekomen. Ook bij onze zoon niet ,ik weet niet wat er mis is gegaan. Dus maar weer een poging wagen. Ik wens jullie bij deze heel veel sterkte en kracht toe.

Lieve Lieke,
Ik vind dat er een mooi herinnerings-
verhaal over jou is gemaakt,
door je vader Henk,je moeder Ans en je
broertjes Sander en Robert en
natuurlijk de EO-tv.
Ik hoop ,Lieke, dat jij hier iets van
meegekregen hebt.
Ans,Henk,Sander en Robert,ik wens jullie veel sterkte n.a.v.de tv-uitzending.
Lieke ik hoop dat je gelukkig in de hemel bent. Ik zal regelmatig voor je bidden.Caroline Kolmans

was erg onder de indruk van t prog. 'ik mis je'
vooral omdat wij ook een kind hebben met een handicap.
verlies is heel zwaar...zeker van een kind.
sterkte