Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Lieke Gaal

02-09-199303-12-2005
      Lieve Lieke,
      Soms waren ze grijs
      Dan weer mooi blauw
      Die prachtige grote kijkers van jou
      Dan was je rustig
      Dan moest je huilen
      En kon je je verdriet niet meer verschuilen.
      Wat heb je gevochten
      Geen eerlijke strijd
      Maar wat was je een dappere sterke meid!
      Nu is het goed zo
      Je hebt nu je rust
      Je kaarsje is langzaamaan geblust

      Overige informatie
      In het liedje 'Arm land' wordt gezongen: 'Ik kom terug'. Wij zijn er van overtuigd dat onze Lieke ooit terugkomt, op wat voor een manier dan ook.
      Bij het filmpje van het liedje 'Lentesneeuw' eet een jong meisje volop taarten totdat ze er bij neervalt. Omdat Lieke diabetespatiente was, mocht ze niet snoepen. Af en toe konden we het met haar dieet zo geregeld krijgen dat ze heerlijk kon genieten van een stuk slagroomtaart.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 71   |   niet OK
        Lieve Mensen
        Heel veel sterkte in deze voor jullie zo moeilijke dagen, we hebben een kaarsje opgestoken...
        liefs,
        Irma en Sandra

        Q3C -
        28 november 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 70   |   niet OK
        Hoe meer we 3 december naderen, hoe moeilijker we het allemaal hebben. Sander heeft van de week ook gehuild en regelmatig ons verteld dat hij jou zo mist. Wie niet. Het is allemaal nog steeds zo onwerkelijk dat jij er niet meer bent. De aankomende week roept zo veel nare momenten op. Vorig jaar rond deze tijd wisten dat het einde niet meer ver weg zou zijn. Een nachtmerrie. Dat wens je niemand toe. Gisteren hoorden we ook nog dat er bij een klasgenoot van jou uit de brugklas leukemie is geconstateerd. Hij heeft ook in het Radboudziekenhuis gelegen en binnenkort begint hij met de chemokuren in een ziekenhuis in Tilburg. Hoe is het toch mogelijk dat er twee leerlingen uit één klas zo zwaar ziek kunnen zijn. Het is niet te begrijpen.
        Overal is momenteel volop sinterklaassfeer. Vorig jaar hadden we ook sinterklaascd-tjes meegenomen naar Nijmegen om bij jou te draaien. Zo worden we iedere keer weer herinnerd aan alles. Lieve schat, ik hou van je meissie, tot aan de sterren en weet terug.

        mama -
        26 november 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 69   |   niet OK
        Er is al weer een week voorbij. Een week met nare herinneringen aan vorig jaar. Eergisteren was het een jaar geleden dat je die hele zware epileptische aanval kreeg. Weer terug naar de IC. Midden in de nacht ben ik naar Nijmegen gereden om bij jou en papa te zijn. Je lag toen tijdelijk op de IC voor hart en thorax. Een verschrikkelijke afdeling. Donker, oud en helemaal achteraf in de kelder. 'Gelukkig' heeft dat niet te lang geduurd en kon je aan het eind van de ochtend weer naar de Neuro-IC. Het was voor ons een beetje thuiskomen. Op de IC hadden we alle vertrouwen in het personeel. Dat was op de afdeling wel anders... Op dat moment niet wetende dat het allemaal het begin van het einde was. Lieve schat, ik mis je vreselijk. Kom je snel een keer in mama's dromen? Dat zou ik heel fijn vinden. Dag lieverd.

        mama -
        17 november 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 68   |   niet OK
        Dag lieverd.Vandaag weer een huildag. Voel me niet zo fijn. De afschuwelijke film van vorig jaar passeert regelmatig de revue. Het zal ook wel met de tijd van het jaar te maken hebben. Al heel vroeg donker, laat licht. Jij vond deze tijd van het jaar altijd wel heel gezellig. Ik ook, maar sinds vorig jaar is dat wel veranderd. Ik probeer er wel iets gezelligs van te maken, maar dat is uiterlijke schijn. Het verdriet weegt dubbel zo zwaar. Hoeveel mensen zijn jou al vergeten. Hoeveel emsnen denken,' het is al weer zo lang gelden'. Dat doet heel veel pijn en maakt het verdriet alleen maar groter.
        Ik krijg wel een beetje een gelukkig gevoel als ik zie hoe mooi jouw portret gaat worden. Hij lijkt zo goed. Dat is dan nog een lichtpuntje in deze zware tijd. Dag poes, ik mis je vreselijk. Heel veel warme knuffels voor jou, dag lieffie.

        Ans - Vlijmen
        12 november 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 67   |   niet OK
        Hey lieve Lieke!
        Alles goed met jou?
        Ik ben al een paar dagen aan het 'ophikken' tegen morgen. Morgenvroeg zingen wij met het Jongerenkoor de vormselviering voor 18 jongeren. Toen ik de viering mee aan het voorbereiden was, moest ik steeds aan jou denken. Jij was net zo oud als die jongeren nu, jij had ook heel graag je vormsel gedaan in de kerk....'t is niet eerlijk!
        Morgenmiddag ook een dubbel gevoel, eigenlijk feest, maar jij bent er niet...
        Bij iedere viering die we met het jongerenkoor zingen, steek ik altijd een aantal kaarsjes op, morgen steek ik er niet 1 maar 2 voor jou op, voor dat wat ik net vertelde.
        Heel veel liefs, en ik hoop dat het je goed gaat! Ik denk aan je!
        xxxx Dieudonnée

        Dieudonnée -
        11 november 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 66   |   niet OK
        Lieve Lieke,
        Even aan je vertellen, dat ik heel erg getroffen was, dat jouw Mama zo'n mooi stukje over jou geschreven heeft in het Parochieblad van Nov./Dec. 2006.
        De "verbondenheid" is in onze kerk heel fijn en wij voelen ons dan ook met jouw Papa, Mama, Sander en Robert"verbonden".
        Een kunstenares heeft een prachtige tekening van jou gemaakt, je kijkt ons echt aan en het zal een schitterend schilderij worden.
        Dag lieverd een kus van Cees en Berni

        Berni -
        5 november 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 65   |   niet OK
        Hallo meissie, Vandaag is het precies 11 maanden geleden dat je overleed. Zelfs voor ons is die periode omgevlogen. Alles van vorig jaar kunnen we ons nog herinneren als de dag van gisteren. Ik hoorde net tijdens het nieuws op de radio dat premier Sharon weer naar de IC is verplaatst. Hij ligt al vanaf januari in coma na een hele zware hersenbloeding. Al tien maanden lang. Het mag raar klinken, maar gelukkig is jou dat bespaard gebleven en waren het 'maar' drie maanden. Wat moet er toch nog van zo'n man worden?...
        Gisteren was er een mis voor Alerzielen in de kerk. Jouw naam werd ook uitgesproken door pastor Ad, het was muisstil in de kerk. Ik moest moeite doen om mijn verdriet niet te laten horen. We kregen een kaars mee naar huis met een klein boeketje eraan en jouw naam op het kaartje. Die staat momenteel te branden bij jouw foto. Ook heb ik een bloemetje bij jouw en oma's foto gezet. Ik heb het niet naar het kerkhof gebracht. Daar vind ik het zo'n kermis tijdens deze dagen. Maar ik weet zeker dat je er ook zo van geniet. Dag lieve schat, tot de volgende keer.

        mama -
        3 november 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 64   |   niet OK
        Dag lieve schat, afgelopen zondag kregen we de eerste schets binnen van jouw portret. We waren alle vier met stomheid geslagen. De gelijkenis was zo mooi, zo goed. Sander reageerde met; 'ik wist dat ze iets moois kon maken, maar zo mooi dat had ik niet verwacht'. We kregen allemaal kippenvel, zo lijkt het portret op jou. Ik ben er die hele nacht mee bezig geweest en ondanks alle verdriet had ik een super gelukkig gevoel. Gelukkig, omdat iemand die jou totaal niet kent, jou op zo'n manier kan tekenen. We zijn nu wel heel benieuwd hoe het schilderij uiteindelijk zal worden. Maar jij krijgt straks een ereplaatsje in de woonkamer, dat is één ding wat zeker is.
        Afgelopen woensdag was het twee jaar geleden dat oma Flat is overleden. Hebben jullie elkaar al gevonden daarboven. Geef je aan oma dan een dikke knuffel van ons allemaal? Ook voor jou een hele dikke zoen natuurlijk. Ik hou van je, dag lieverd.

        mama -
        27 oktober 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 63   |   niet OK
        Hey Lieke, vandaag is het 1 jaar geleden dat ik jouw Papa en Mama voor het eerst heb ontmoet in het R.M.D-huis. Wij moesten daar eerst nog "inburgeren", maar daarna hebben we hele verdrietige momenten en ook hele mooie momenten met elkaar beleeft.
        Ik las dat jij kort voordat onze Mitchell op de I.C kwam, was verplaatst naar een andere afdeling. Ik hoor jouw Papa nog vertellen wat er allemaal aan de hand was met jou. En dat jij waarschijnlijk naar het revalidatiecentrum zou gaan. Helaas mocht dat niet zo zijn, want je keerde snel terug op de I.C. En na een tijdje vertelden jouw Papa en Mama dat jij er zo ernstig aan toe was, dat er een geen hoop meer was op enig herstel. Voor mijn gevoel lijkt het alsof het pas gisteren was. Nu voor ons alles 1 jaar geleden begon, denk ik ook heel veel aan jou en aan jouw Papa, Mama en broertjes. Ik wens hen dan ook veel sterkte toe in deze periode, weet hoe moeilijk het is om alles weer te beleven. Veel liefs allemaal, en voor jouw en dikke knuffel van Mitchell's Papa en Mama.

        Jolanda -
        25 oktober 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 62   |   niet OK
        Hallo lieve schat, aanstaande dinsdag is het een jaar geleden dat je werd verplaatst naar de afdeling neurologie. Je was op dat moment er 'het beste aan toe' van alle IC patientjes en dus moest er verhuisd worden. Papa en ik hadden daar allebei onze bedenkingen bij. Maar je had geen slaapmedicatie meer en je was van de beademing af, dus dan is een plaats op de IC niet meer nodig. We waren al door verschillende ouders gewaarschuwd dat het een ware cultuurshock zou zijn om op de afdeling te komen. Inderdaad, je kwam op een kamertje met nog een sluis ervoor te liggen. Je kon niets, niet roepen, niet op de bel drukken, niet aangeven dat je wellicht in een hypo terecht kwam. Papa en mama hebben daar vreselijk spannende weken doorgemaakt. Constant op je hoede zijn of er geen fouten gemaakt werden. Ik hoop dat jij er niet te veel van gemerkt hebt, maar het ging nog al eens (bijna) fout. Als ik er nog aan terugdenk, dan krijg ik weer een akelig gevoel in mijn buik.
        Rond deze periode kregen weook een gezinskamer in het RMDH, zodat Sander en Robert in de weekenden ook in Nijmegen konden zijn. Zo was ons gezinnetje in ieder geval een paar dagen compleet. Nou, lieve schat, ik denk heel veel aan je. Ik hou van je tot aan de sterren en weer terug.
        Dikke knuffel!

        mama -
        21 oktober 2006

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.