De achtbaan van het licht,

Eens gaat iedereen in de achtbaan van het licht,
zonder er iets voor te behoeven betalen,
want als je tijd is aangebroken om te gaan,
komt het karretje je vanzelf halen.

En eenmaal plaats genomen in het karretje,
dan ga je door de tunnel van licht,
herinneringen vliegen nog eenmaal voorbij,
tranen van vrijheid, blijheid, verdriet, angst dwarrelen over je gezicht.

Het karretje stopt aan het eind van de tunnel,
daar waar dierbare personen op je wachten,
je stapt uit en wandelt richting die personen,
nu tranen van blijheid omdat je zachtjes lacht.

Lacht omdat je weer bij je dierbaren bent,
die je al zo vreselijk lang heb moeten missen,
Ik de dat het echt zo gaat,
Of ik moet mij vreselijk vergissen