Lieve Lies,
Het is onvoorstelbaar en onwerkelijk dat jij er niet meer bent. Op dit moment raast er een verschrikkelijk virus over de wereld, die de hele wereld plat legt en heel veel slachtoffers maakt. Waar jij er helaas ook een van bent geworden.

We hebben veel meegemaakt. Mooie, maar ook verdrietige momenten. We waren altijd met zijn zessen, want Hans en Ria Pons waren er ook altijd bij.

Dat begon met ons eerste gezamenlijke personeelsuitje van toen nog accountantskantoor Van Houdt. In Burgh-Haamstede, waar in het overnachtingshotel de bijbel naast het bed lag; zowel jullie als wij waren nog niet getrouwd (!). Later waren daar nog andere personeelsuitjes, zoals de golf-clinic. Wat hebben we toen vreselijk gelachen met zijn zessen. En het uitje naar Brugge. Dat was ook fantastisch. We gingen met zijn allen in een paardenkoets door de stad. Aan het einde van de middag belandden we in een kroeg waar het nodige werd genuttigd. En wat te denken van het diner met live muziek, waar we net op tijd arriveerden. Toen gingen we allemaal helemaal “los”.

In 1989 zijn jullie een nachtje bij ons geweest toen we op vakantie in Arcen waren. Peter ging ’s ochtends bacon en eieren bakken. Jij bleef maar roepen dat de bacon zo taai was. Bleek Peter het plastic velletje, wat tussen de bacon zat, niet te hebben verwijderd, maar meegebakken te hebben.

Het was een schok toen ons aller vriend Hans in 1998 heel plotseling overleed. We waren nog maar met zijn vijven.

Van Houdt werd overgenomen door DRV accountants. We hadden personeelsuitjes waar we nu met zijn vieren naar toe gingen. Dat was al heel anders. Alhoewel, de keer met de Wereldhavendagen in Rotterdam dat Martin wat te diep in het glaasje had gekeken. Of die keer dat DRV 75 jaar bestond. Wij stonden te dansen, maar een gedeelte van het personeel stond er naar te kijken van: wat is dat. In alle bescheidenheid waren we wel de gangmakers.

Ook de jaarlijkse etentjes met eerst met zijn zessen en later met zijn vijven waren altijd heel gezellig. We zijn naar heel wat verschillende restaurants in de regio geweest. Altijd dolle pret.

Sinds een jaar of twee heeft Ria een vriend ontmoet, Arie, en gingen we weer met zijn zessen uit eten. De laatste keer was afgelopen oktober in restaurant Springer in Schoonhoven. We werden door het bedienend personeel zelfs uitgeroepen tot de gezelligste tafel van de avond, terwijl het gehele restaurant afgeladen was.

Helaas ben jij nu ook weggevallen uit ons groepje. Het zal nooit meer hetzelfde worden. Op de kaart sta jij precies zoals je was. We zullen je lach en nuchtere kijk op het leven missen.

Rust zacht.

Veel liefs, Peter en Fokje.

Wederom is er een schakel van de ketting ontvallen, maar de ketting is niet verbroken.