Lieve Lies,
Ofschoon wij elkaar volkomen uit het oog zijn geraakt, kan ik nu toch echt niet anders beginnen.
Dat is toch waar een goede vriendschap door de tijd heen voor stond en voor staat. Helemaal in corporaal Rotterdam 1986. Ongemengd op de Sociëteit, maar tijdens de colleges op Woudestein was er al volop gemengde integratie ;)
Zo was het dat bij een willekeurig hoorcollege Boekhouden wellicht(?) wij elkaar troffen samen met Arjan en Helen.
De eetafspraak voor vier, nog diezelfde avond bij jou aan de Robert Baeldestraat was gemaakt. Daar startte onze mooie en vrolijke vriendschap.
Wij spraken elkaar regelmatig, borrelden en aten regelmatig samen of met alle omstanders. Ook elkaars verjaardagen en zeker ook afstudeerborrel hebben we niet gemist.
De foto’s die ik terugvond overtuigen voldoende weet ik.
RSC gala van 1989. Deze keer had ik dan wel het geld, maar geen vrouwelijke vlam of “projectje” lopen ...dus...mijn beste vriendin dan maar meegevraagd...alle ingrediënten voor een onbezorgde gala avond zonder enige druk..haha....maar met veel bier en wijn;)
Oh...ja...detail..de foto’s aan tafel zijn nog voordat ik een volledig glad rode wijn over mijn rokwit kreeg..
Ik gooide al het zout uit het erg kleine zoutvaatje over de grote vlek....maar jij zei meteen dat vooral witte wijn zou helpen..
Ik zie je nog steeds die hele fles witte wijn uitschenken over mijn toch al wat natte rokwit..haha..
Het was erg leuk toen Lies, erg leuk!
Het spijt mij hoe het nu toch zo is gelopen voor jou.
Ik wens Gerhard, Anne en Daanen nu veel veerkracht en moed toe..
Rust zacht...en over een hele poos drinken we er boven samen nog eentje op..!
Andres

Liesbeth heb ik leren kennen in 1983 toen ik van school wisselde en naar het Rijnlands Lyceum in Wassenaar ging. Ik weet nog dat ik het lokaal Nederlands binnenstapte en dat de klas al helemaal vol zat. Er waren nog twee plekjes beschikbaar, uiteraard de twee tafeltjes voor het bureau van de leraar. Ik kende niemand zo op het eerste gezicht. Gelukkig herkende ik Liesbeth. Ik heb haar gevraagd of ze naast me wilde komen zitten. En dat heeft ze gedaan. Het voelde aan alsof ze me gered had. Het was het begin van een mooie tijd op school en een warme vriendschap. De eindeloze kopjes koffie, het altijd kwijt zijn van je tas, het wegduiken voor Verf die afwezigheidsbriefjes wilde hebben (dat was voor Lies niet nodig), het wisselen van onze schoenen (Lies had geweldige pumps), de toffe regenjas van haar opa die ze droeg (de reden dat ik de regenjas van mijn vader bewaard heb), het brooddieet dat ze volgde (nog steeds geen idee waarom), samen luisteren naar 'Hello' van Lionel Richie, de vele logeerpartijen bij haar in de kelder, alle lieve briefjes en kaarten die ik van haar kreeg, maar vooral het lachen. Wat hebben wij altijd ontzettend veel lol met elkaar gehad. En ondanks dat we vanaf de vijfde klas niet meer bij elkaar in de klas zaten, zijn we met elkaar om blijven gaan. In onze studententijd logeerden we af en toe bij elkaar. Samen stonden we in 1992 op de Coolsingel om naar koningin Beatrix te zwaaien tijdens Koninginnedag. Alle etentjes bij elkaar. Ook tijdens die warme zaterdag in mei toen Enschede ontplofte en we eindeloos voor de televisie hebben gezeten. En toen kocht ze een huis in Voorschoten. Lekker dichtbij Leiden, waar ik woon. Onze dochters en twee jaar later onze zoons, zijn in hetzelfde jaar geboren. De etentjes werden lunches, vaak in combinatie met een wandeling. Af en toe een appje of een belletje. Ik ga het 'Hee, lieve Daan....', waar ze altijd de telefoon mee opnam missen. Ik mis haar. Maar onze vriendschap zit in mijn hart, voor altijd.
Lieve Gerhard, Anna en Daan, heel veel sterkte. Onze deur staat altijd open voor jullie.
Daan (Luuk, Evie en Seph)

Toen ik in 2001 mij aansloot bij de club van Gerard Spierings, op het Rode Zand, leerde ik Liesbeth kennen. Ze was in mijn ogen zo'n beetje de jonge moeder van ons clubje. Inspirerend, motiverend en vooral ondersteunend. Met name in die eerste jaren van onze samenwerking die verder via de Stadsmarinier Oude Noorden, Oud Charlois & Pendrecht, Your World en recentst via PPMO verliep was zij altijd een inspirerende fijne vrouw. Wat ik mij het meest van haar herinner was haar aanstekelijke, warme lach. Natuurlijk was ik het ook wel eens oneens met Liesbeth, maar dat werd altijd vrij snel uitgesproken, waarna het voor ons beiden was opgelost. Ook haar eerlijkheid, openheid en recht door zee mentaliteit sprak mij aan en waardeerde ik in haar. Toen wij elkaar de laatste keer, zo nu blijkt, spraken was Liesbeth vol enthousiaste levenslust. Toen ik van haar overlijden hoorde was ik volledig uit het lood geslagen, veel te jong. De kinderen en haar man wens ik alle sterkte in deze periode, maar ook voor de toekomst. De kinderen kunnen trots zijn op hun moeder want ze was werkelijk een top vrouw. Voor alle nabestaanden kan ik oprecht zeggen: 'Liesbeth zal je nooit verlaten, want ze leeft voort in je hart en je hoofd'.
Jacques Nachtegaal

Het is al Een tijd geleden dat ik Liesbeth leerde kennen bij het jongeren jaar. Daarna hebben onze paden nog een paar keer gekruist. Ik heb Liesbeth leren kennen als heel erg echt. Betrokken en hartelijk. Een authentiek mens. Daar zijn er niet zo veel van. Wat een gevecht moet je geleverd hebben. En wat een leegte zal je achterlaten.
Heel veel sterkte en liefde aan je familie en ook je collega’s en vrienden. ❤️

Heel veel kracht en sterkte toegewenst. Mevr W v Mourik v d Kamp

Liesbeth is mijn collega geweest in de jaren dat we samen voor de gemeente Rotterdam hebben gewerkt. Ik heb zelden een collega meegemaakt die zo 'echt' en betrokken was als zij. Los van haar inhoudelijke kennis en kunde was ze ook vooral een heel hartelijke en humorvolle collega. Onze zakelijke relatie leidde uiteindelijk tot een mooie vriendschap. We zijn elkaar in de jaren daarna helaas uit het oog verloren maar ze zit nog altijd in mijn hart.
Voor iedereen voor wie zij een dierbare was: heel veel sterkte om dit veel te vroege verlies van zo'n mooi mens te dragen.
Groet,
Jolande Boons-Haagoort