Waardevolle lessen
Warme gezellige aquarelweekenden
Lang geleden en diep verankerd in hart en ziel
Plotseling overleden
Dat doet pijn
Vaarwel
Babs en Sjon

De weg van ziekte en dood is een eenzame. Als positief mens de angsten en realiteit onder ogen te zien vergt moed. Ik had het geluk op die weg opnieuw Liesbeth te vinden, mijn wijze vertrouwende oudere vriendin en de moeder van mijn oppaskinderen Hella en Arjen. Een vrouw die kon leven in het moment, rustig, eigenzinnig, bedachtzaam met een bijzondere diepgang, relativering en observatievermogen.

Toen ik in december hoorde dat Liesbeth ziek was heb ik haar opgezocht en ontmoetten we elkaar’s warme armen. Het lijntje van vroeger was er nog steeds. We voelden dat we zoveel tijd hadden in te halen. Alsof ziek er niet was, deelden we muziek, foto’s, film, kunst; onze liefde voor het leven en Zeeland waar haar wortels liggen en ze zo graag met mama kwam. We spraken over het verschil tussen Kairos en Kronos en refereerden daarin aan mijn vader. Hij had dit met zijn prachtige stem graag aan ons uitgelegd. Ik stuurde haar dagelijks een foto van mijn uitzicht en we bleken ook de liefde voor Rothko te delen die we zagen in de foto’s. We hadden het nauwelijks over diagnoses, feitelijkheden. Alleen maar oog en oor voor elkaar, voor dat wat er in ons leefde en waar wij ons mee omringden. Ze hield oog voor het mooie en goede en ik heb geen angst of boosheid gevoeld, alleen maar nabijheid bij mij en zichzelf. Ze zou snel komen naar Zeeland waar we ons eigen Kairos wilden creëren.

De tijd heeft ons ingehaald, de Kronos. Een infectie middenin de behandelingen werd haar fataal. Hella kon vertellen dat ze de mooie zonsondergang, wat haar laatste bleek te zijn - onderweg naar het ziekenhuis - nog had gezien en dat ze deze met elkaar hadden gedeeld. Ik ben dankbaar dat we elkaar nog mochten treffen en kapot van dit verlies, achterblijvend met de scherven van ons geluk en opnieuw het evenwicht zoekend in mijn Kairos ❤️

Han, Hella, Arjen en iedereen die Liesbeth liefhad, heel veel kracht toegewenst dit onnoembare verdriet te dragen.

Na dit vreselijke bericht ben ik je gaan tekenen en zo mooie herinneringen aan jou door mijn gedachten laten gaan .
ik zal je altijd blijven zien als .....mooi ....lief ....keramiek....en vooral die brede lach ....!

Rien

My sincere condolences to Han and family, the loss of Liesbeth is so terribly sad. I will miss her so much and also the shared pleasure of music with her and Han. Everything about her was joyful and generous. It was a privilege to have known her.

Liesbeth designed the covers of two of my books. Her art work was special because she so perfectly understood what was needed. Her humanity as well as her artistic skill was evident in both. She had the most creative spirit and such a compassionate way of living in the world - no wonder everyone who knew her, loved her. I am honoured that her art has been so important in my life. I can think of no better person to have shared ideas with. Thank you for your sharing your art and your friendship.
.

When we stayed in Rotterdam, Liesbeth was always beside us with her helping hands. Once I caught a cold, and she was at my bedside to read children’s books to comfort me.
Her reading was so funny and I laughed a lot and recovered quickly.
She shared a pottery studio with me who was a novice potter.

She loved making people laugh and happy. I also remember her serious faces.
Thank you so much Liesbeth! In my imagination, I sometimes talked to you from Japan. From now on I talk to you from the earth.