dag lieve vrolijke Larissa,
Ik had het je zo ontzettend graag anders gegund maar het onwerkelijke is helaas echt waar geworden.
Wij waren lotgenoten en waar het bij mij, tegen alle verwachtingen in, steeds beter ging, ging het bij jou steeds slechter terwijl jij alles gaf wat maar mogelijk was! Alles heb je uit de kast gehaald .
En wat ben ik trots op je! Wat heb jij je dapper verweert, gevochten als een tijger heb je om bij je geliefden te mogen blijven, mama van Ruben en vrouw van Richard. Je had ze zo lief, dat vertelde je vaak.
We hebben veel gekletst, met humor maar ook hebben we onze angsten besproken, en vaak tot in de late uurtjes.
De afgelopen 2 weken werd het steeds stiller, tot het bericht van Richard kwam dat het voor altijd stil zou zijn.
En wat heb ik het daar ontzettend moeilijk mee, dat kan ik niet eens onder woorden brengen.
We hadden nog plannen, je zou mijn paarden nog komen knuffelen en we zouden elkaar live ontmoeten en plat knuffelen! Maar helaas was daar geen tijd meer voor...... het was je niet meer gegeven.
Nu heb je geen pijn meer en heb je rust, maar ik had het je zo ontzettend graag anders gegund.
Wij ontmoeten elkaar vast nog wel een keer op een andere manier meis.
Tot ziens mooie vlinder! De hemel heeft er een schitterende en krachtige ster bij!
