Lieve familie,
Dank voor het ontroerende afscheid van mijn iets jongere nichtje. Heel veel sterkte de komende tijd. Het was fijn om te zien en te horen dat er veel van haar werd gehouden.
Liefs,
Jet van der Sluis-Weber

Lieve Linda en familie,
In 2014 kwamen we elkaar tegen op de golfbaan. Wij waren net verhuisd naar Epse en kenden nog niemand. Ik ging alleen golfen op de Sallandsche en toevallig kwam jou golfpartner niet opdagen. Dus vroeg je, zullen we samen lopen? En zo introduceerde je ook de Zagoko, de zaterdag golf en koffie en kwam er een hele groep leuke vriendinnen bij! We hebben menig zaterdagochtend gespeeld. Toen het duidelijk werd dat er iets aan de hand was, wat later Parkinson bleek te zijn, golfde je dapper door. Je liet je niet kennen en vooral niet zeuren. Je pakte een golfkarretje en deed gewoon mee! En we deelden veel info over de smousjes, omdat een van je zonen ook zo'n leuke smous had. Maar zoals je zo mooi verduidelijkt met het gedicht van Toon Hermans, leverde je veel in en op een gegeven moment was het op. Ik heb je toen nog gebeld en je was er heel duidelijk over. Wat een moedig besluit. Ik wens jou de rust toe Linda en je familie heel veel sterkte met het verwerken van de leegte die je achterlaat. Fijn dat ik je op die ochtend op de Sallandsche tegenkwam en je heb leren kennen.
Jet

Lieve Linda,
Dank dat je er voor ons was. We hebben je leren kennen als een warm en mooi mens met veel humor!
Liefs, Kier en Curtis
Lennart, Tobias, Serena
Fam. Canté-Barrett

Mijn memori,
Vriend van haar zonen Wouter, Wilbert en Clemens.
De liefste, creatiefste, boeiendste en gekke moeder die ik in mijn jeugd heb leren kennen.
Linda's uiensoep, logeren in een tent in de tuin, etsen als kunstenaar, altijd lachen om haar kinderen.
Het warmste huis met de liefste moeder.
Een plek waar we altijd mochten schuilen.
Ik ga je missen Linda, een moeder met een hart van goud.
Liefs Wouter

Lieve Linda en familie,
Lang geleden waren wij verliefd op elkaar, een echte jeugdliefde.
Ieder keer als ik naar mijn oudste zoon in Meerhoven , het voormalig militair vliegveld), kom ik langs het huis waar je toen (1969 ) woonde.
Het is dan toch vaak dat ik aan je denk en zal blijven denken. Dat lieve meisje met dat prachtige haar, vaak op een knotje waar ik zo van hield!
Fijn dat ik je nog niet zo lang geleden telefonisch heb mogen spreken en jij mij vertelde wat er aan de hand was met jou. Dat maakte diepe indruk op mij. !
Dag lieve Linda, je hebt nu rust ,
Ed