Waar ben je nou, lieverd...

Ik zit in Nederland in een Sprinter en hoor je stem. Laat dit een instructie zijn aan de NS om er nooit meer, waar dan ook een station bij te bouwen. Ze hebben dan immers niemand om die locatie aan te kondigen.

No such thing as second best!

Dag Loes

Kus

Edo

Gisteren hoorde ik je stem weer in de trein, dat is toch wel bijzonder, maar dat het al weer een jaar geleden is......
Ik zal je niet vergeten en zo zal je niet vergeten worden.

Lieve Loes, time flies, maar hoe snel ook, altijd in mijn gedachten. Tot ooit.....

Vandaag alweer een jaar geleden...Nog steeds in mijn gedachten, Loesje...

Lieve, stoere Loesje.... Als ik mijn eigen voicemail beluister....Ik mis je!!!! Succes op je trippie.

Ron. XXXXX

Lieve Loes, wij hebben elkaar vorig jaar een paar maal ontmoet. Een onvergetelijk mooi mens met humor, liefde en levenslust. Die ik nooit zal vergeten. Een uitzending in oktober waar ik om 6 uur \'s ochtends naar bed ging, nadat we tussen jouw nieuwsberichten door over van alles en nog wat mailden. En je toen het woord \"restaurant\" in het eerstvolgende bulletin wijzigde in \"eetgelegenheid\", omdat ik zei dat als je nog één keer \"restaurant\" zou zeggen dat een \"ja\" zou zijn op mijn vraag of je met me wilde trouwen. Flauwekul natuurlijk, maar je pikte het op.
Een van de mooiste mensen die ik ooit ontmoette is niet meer. Ik las pas vandaag dat je er niet meer bent. En heb héél veel verdriet. En wens iedereen die haar veel langer en beter kenden (hoe groot moet dát verlies dan wel niet zijn) alle sterkte. Loes, blij je te hebben ontmoet, je hebt mijn leven verrijkt.

Lieve Loes,
Zojuist lees ik dat je niet meer op deze aarde bent....ik ben geschokt.....ik las via hyves dat je jarig zou zijn vandaag.... ging daar kijken om je een leuke felicitatieberichtje te sturen....
De keren dat wij contact hadden met elkaar hadden we heel veel lol en het leek alsof we elkaar al jaren kenden....
Het spijt mij enorm dit nu zo te moeten lezen....
Lieve Loes het gaat je goed verder....weet zeker dat we elkaar ergens ooit weer zullen ontmoeten...
En ook dan lijkt het net alsof we elkaar al jaren kennen....hele grote dikke lieve kus....tot ziens...:(

Ik lees het nu pas, maanden later. Ik heb Loes 1 keer ontmoet, maar we stortten elkaars hart naar elkaar uit sinds vele jaren via alle mogelijke communicatiekanalen over vele kilometers afstand. Ik pretendeer dat we ergens wel een beetje van elkaar hielden, maar geschreven tekst staat nooit gelijk aan gesproken woord met visueel contact.
Ik denk dat ik begin dit jaar een boodschap verkeerd heb geintrepeteerd en daardoor werd de afstand groter.
Jammer. Het heeft nooit uitgesproken kunnen worden. Ik mis Loes.
Sterkte, nabestaanden!

Ach Loes,zit net nog SMSjes van je te lezen,over jouw zilverkunst

afschen nemen is zo moeilijk en komt altijd te vroeg
rust zacht