Lieve Loes, woorden schieten hier tekort.
De laatste week heb ik je vele malen proberen te bereiken, omdat je die middag dat we elkaar nog spraken , de onderzoeks resultaten en behandel methode zou horen.
Denk dat je de moeilijkste beslissing in je leven heb moeten nemen en vind het jammer dat je hem niet met mij kon delen.
Ik hield van je, zoals je was, energiek, attent, slim en zo godvergeten lief.
Vanavond herlas is onze lange mailtjes en schrok van de foto die Miranda van je gemaakt had rond je verjaardag,
Je was een bijzondere vrouw en zal altijd een plek in mijn hart blijven houden.
Ik hoop zo dat je rust vindt, na al die pijn die je hebt gehad in je leven en zeker de laatste maanden.
Ik kan het nog steeds niet geloven, je bent er niet meer.

Lieve Loes,

hier is het vrouwtje van de IVR, maar ook die, je weet wel, van de campers.

We hebben het daar zo vaak over gehad, hoe leuk dat is... dat vrije leven (zonder make-up), die spontane feestjes en BBQ\\\\\\\'s (met je vrienden) aan het strand...

Chips, als we aan die veelbesproken Maasvlakte stonden, zou je langskomen, tot een paar keer toe, maar er kwam altijd iets tussen. En als we dan met onze camper op ons afspraak plekkie stonden en we zetten de radio aan, dan hoorden we jou op het nieuws en dan zei ik tegen mijn ventje: \\\\\\\"Hoor nou toch, dat is Loes, ze zou eigenlijk hier zijn, maar op deze manier is ze er toch nog een beetje bij\\\\\\\"...

Daarom moet ik stilletjes huilen...
Daarom denk ik: \\\\\\\"KUT\\\\\\\"...
Daarom denk ik: Waarom niet een beetje meer tijd...
Daarom denk ik voor iedereen: \\\\\\\"CARPE DIEM\\\\\\\" en geniet van ieder moment, van alles...

Daarom heb ik wat foto\\\\\\\'s verzameld van leuke momenten uit mijn \\\\\\\"camperleven\\\\\\\", waarvan ik zo graag heb gewild, dat je ze een keertje mee had kunnen maken en ik kijk er nu naar.

Ze zijn voor jou, want ik hoop dat je nog eventjes meekijkt... en voor mij als troost.

René had het nog niet genoemd, maar in jouw hemel garage staat vast ook (als verrassing) die hele mooie camper met alles der op en der aan.

Liefs
Annemarie

Lieve Loes,
Wat een schok om te horen van je overlijden. surrealistisch. Mijn eerste schreden op het radio pad waren omlijst met jouw expertise en humor. Wat hebben we gelachen bij Stads Radio Rotterdam met Campus. Jij hebt onze ontluikende liefde als een van de eersten meegemaakt. Ik vond je geweldig, zo professioneel, zo lief en zo stoer. Er zal nooit meer iemand zijn die zo mooi \'po-li-tie\' zei. Ik heb veel van je geleerd. Je bent prachtig! Veel sterkte aan familie en dierbaren. liefs Annemarie Vis en Arnoud van Leeuwen.

dag lieverd.
jouw deur stond altijd open........deze is voorgoed dichtgegaan.
Je blijft voor altijd in ons hart en wij blijven jouw herinneren
zoals je was .
Lieve Loes
Rust zacht.
x x x
Erik en Daisy

Jezus (sorry) Loes, er komen ineens weer zoveel herinneringen terug aan de tijd bij Stadsradio 94. Wij waren denk ik de jongere ouderen (of oudere jongeren) in die tijd zo rond 1995.... (we schelen maar 2 jaar). Ik had veel bewondering voor je. Jij had alle stemmen \'in huis\': die van een beheerste bekakte Haagse dame, dan weer een kirrende juffrouw en vooral de goed articulerende zakelijke nieuwslezer met kennis van zaken en dat alles verenigd in een mooi lijf, een goede kop en de prachtige geest van een warme, stoere vrouw!!! Heb er eigenlijk geen woorden voor. Heb je jouw Doerak eigenlijk vernoemd naar de Doerak van Paula? Stomme vraag, maar misschien krijg ik nog een antwoord van je! Als ik de tekst mag geloven van René Buijse, dan moet het wel TOP zijn waar je nu bent en verwend wordt! Daar zien we elkaar misschien nog wel eens terug! Dikke kus! Marianne

Dag lieve Loes, dag lieve collega!

Ha die lieve Loes,

Ik ben net als al de andere diep geschokt Ik kan het dan niet bevatten dat je bent overleden. Regelmatig kwam ik je tegen bij Stads Radio Rotterdam en hadden we vaak een leuk en ongedwongen gesprek. Je was een fijne collega om mee samen te werken. We hebben bij de radio samen veel anekdotes opgehaald. Zowel radio gerelateerd als prive aangelegenheden. Regelmatig hoor ik je stem in de tram, trein, bij verzekeringsmaatschappij en waar al niet meer. Je bent voor mij een herinnering die ik nooit zal vergeten. Knuffel Loes.!

Lieve Loes,

Ik ben diep geschokt door je overlijden. Samen schreven we veel nieuwsberichtjes bij Omroep West en ik vind het daarom erg surrealistisch dat ik nu dit nieuws lees. Wat was je een stoer wijf. Je vertelde verhalen over je reizen met je busje door Europa en regelmatig reed je voor dag en dauw op je motor het hele land door om her en der je stem door de ether te slingeren. Wat zal het stil worden zonder jou. Tot ooit!

Vincent

Lieve Loezepoes,
Ik heb lang gewacht met hier iets te schrijven, dan is het zo definitief. Ik heb net een stukje op mijn eigen website gezet (Showbizz.nl), heb het keer op keer gelezen en kan het zelf nog niet geloven. Toen ik je begin jaren 90 leerde kennen waren we al snel onafscheidelijk en hebben we zoveel meegemaakt. Zoveel lol, discoshoes en lokatie-uitzendingen voor Stadsradio, waarbij jij dan rozen zette om het extra mooi te maken (met speciaal gemaakte flightcase voor een vaas!), en Holland FM, samen promo´s maken, allebei nieuwslezen, jaren de Tros Zomertour met Erica, Cock en Paul, altijd met lieve Doerak en de krakende picknickmand met lekkere dingen voor onderweg, uitzendingen voor Veronica met Klaas, werken op het feest in Londen, filmen voor Albert Heijn in Parijs, met Arno naar Aruba? waar zijn we niet geweest, altijd maatjes, altijd diepgaande gesprekken, altijd lol, ondanks hard werken soms, altijd nieuwe dingen bedenken, het was een heerlijke tijd. Relatie of niet, altijd bleven we maatjes en ik had me nooit kunnen voorstellen dat je er op een dag niet meer zou zijn. Je hoorde er gewoon zo bij. Blij dat we je nog even hebben kunnen laten glimlachen de laatste dagen, met zoveel lieve familie, vrienden en goede zorgen om je heen. Ik zal je echt missen; ik hoop dat Doerak boven blij blaffend en kwispelend op je wacht, het gekke jaloerse beest :-)

Lieve Loes,
Jarenlang was je mijn redder in nood: de aflossing na een avonddienst. En nooit ging ik binnen het uur naar huis. Er moest nog zoveel besproken en uitgewisseld worden. Of het nou over zilversmeden ging of alle culinaire wetenswaardigheden van de afgelopen week.... Maar ook heel wat serieuzere zaken als ziekte, alleen van die laatste ziekte had ik niets gehoord . Helaas was je bij Sky uit beeld geraakt en was je net weer in beeld gekomen toen ik bij Novum begon. Het bleek meteen de laatste keer dat ik je heb gezien. Motormuis en buschauffeur, maar bovenal een prachtig mens! Dag Loes!