Lieve Loes,
Veel proza zou je kunnen wijden aan schoonheid, liefde en integriteit.
Jij bent in mijn ogen altijd puur geweest, en leefde met de liefde die in je hart opwelde.
Je woorden waren nooit leeg, je empathie voor een ander groot.
Ik zal je lach, je stem, en je mooie mens zijn missen.
elke keer als ik opkijk naar de sterren, in een onbewaakt moment zal ik je zoeken.
en glimlachen dat ik je heb mogen kennen.
Jij maakte de wereld echt een beetje mooier.

M

Lieve Loes, Nu 20 jaar geleden samen pionieren aan de zaagmolendrift voor SRR en HollandFM. In de vroege ochtend op zaterdag en zondag was het altijd enorm gezellig samen met jou als nieuwslezerers! Ook al ben ik al lange tijd niet meer werkzaam in de radio \\\\\\\"business\\\\\\\", de gzelligheid met jou zal ik nooit vergeten!

Het ga je goed Loes ....

Rust Zacht

Lieve Loes, rust zacht.

Lieve Loes,
\"Hoi nichtje\", zei je de laatste tijd altijd als we elkaar op de redactie troffen. Na jaren samenwerken, kwamen we erachter dat we verre familie van elkaar te zijn.
Nooit meer \"hoi nichtje\" op de redactie, nooit meer geklooi met de techniek, nooit meer de geur van die rare bakjes voedsel die je soms meenam, nooit meer de tekeningen bekijken van de sierraden die nog zou maken, nooit meer kletsen, nooit meer lachen, nooit meer dat mooie stemgeluid.
Het definitieve is zo onwerkelijk!

Dag Loesje, dag nichtje, je blijft in mijn gedachten.

Lieve Loesje, ik verneem net het vreselijke nieuws. Tranen biggelen over mijn wangen, ik heb geen woorden. Ik ben er trots op dat we samen mochten werken, en zal je heerlijke stem nooit vergeten. Je zit in mijn hart, dus bent nooit echt weg.

Onwerkelijk. Vreemd gevoel. Wetend dat je er niet meer bent, wetend dat je mij maandagochtend weer zal vertellen dat het volgende station het eindpunt van mijn trein is. Een paar weken geleden had ik de pech dat de sprintertrein waar ik in zat, kapot ging. Een uur heb ik vast gezeten, waarna ik in een andere sprintertrein naar huis werd gereden. Ik was zielsblij toen ik je hoorde zeggen dat het volgende station, het station was waar ik uit moest stappen. Ik zei nog hardop in de trein: \'Dank je wel loes, ben blij dat ik er eindelijk ben.\' Mensen keken me vreemd aan, totdat ik zei dat de vrouwenstem in de trein die van jou was. Mensen moesten lachen om m\'n opmerking en zeiden het te zullen onthouden.

En nu ben je er niet meer. Bij mijn favoriete radiostation (YorinFM) hoorde ik je ook zo graag het nieuws lezen. Het is zo spijtig dat je veel te jong bent heen gegaan.

Het laatste bulletin, het laatste station, de laatste commercial.

Vaarwel lieve loes.

Een collega van en op de radio is niet meer. Ik ben er ook van geschrokken.

De nabestaanden wens ik veel sterkte toe.

mediameteoroloog Jordi Bloem, Meteo Consult

Je sprak wel eens m\\\'n voice overs in. Zo\\\'n prachtige, warme stem. De editor zei: ,,Wauw, wat een stem, wie is dat?\\\" Dat is Loes, die stoere vrouw met dat rode haar. Ik heb een paar keer een sigaret met je gerookt. Je vertelde over je net gekochte boot, je bus, je motor, je bedrijf, een nieuwe liefde. Je pakte aan. \\\'Niet bang zijn, gewoon doen wat je leuk vindt! \\\', riep je. En nu ben je plots weg, getroffen door die gemene ziekte. Veel te jong en nog zo vol levenslust! Wat vreselijk! Ik had je graag beter leren kennen. Loes, wat is het leven hard. Ik wens je geliefden heel veel sterkte, opdat de mooie herinneringen doorleven! Marjon

Lieve Loes,
nooit meer samen lachen...
nooit meer samen huilen...
nooit meer samen lunchen...
nooit meer zomaar bellen...
Maar in gedachte zal je altijd bij me zijn...