Lieve mam,
ik heb net een kaarsje voor je aan gestoken,zoals gewoonlijk kan ik weer eens niet slapen.
WORDT ER GEK VAN, en er is niemand die nou eens met een oplossing komt.
Vanaf het moment dat jij bent overleden is dit nu al aan de gang al 23 maanden.
Nou ja al 23 maanden voor mij lijkt het gisteren, ik wordt ook zo moe van al die mensen die zeggen het wordt tijd dat je je leven weer op pakt en door gaat.
Dat is zo makkelijk gezegt maar mijn leven is met het overlijden van jou
helemaal op z'n kop gezet.
Ik kan mijn eigen leven niet oppakken want ik heb de steeds zwaarder wordende taak om voor pa te zorgen.
Zijn leventje gaat gewoon door maar het mijn staat stil.
Ik moet echt alles voor hem regelen.
En voor mij heeft die echt geen belangstelling wat ik zeg over me zelf lijkt niet tot hem door te dringen.
Ook als Anita er wat over zegt reageerd die niet.
Maar eigenlijk hoef ik me er niet over te verbazen want zo was het altijd zo.
Dag lieve mam ik ga een poging wagen om te slapen. xxxxxxxxxxxxxxxxxjes
Een plekje
Ik probeer het een plekje te geven....
maar het lukt nog niet echt.
Soms lijkt het
of je nog iets tegen me zegt.
Ik merk elke dag
dat ik je mis...meer en meer.
En vind het moeilijk
het doet ook zo'n zeer!
Ik kan het mensen niet zeggen,
hoe ik me voel van binnen.
Het lijkt of mijn leven
weer opnieuw gaat beginnen.
En ander leven, anders dan toen....
Eentje zonder jou mam...
Zonder jou, hier bij mij.
Maar dat wil ik helemaal niet,
dat wil ik nog niet doen.................
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXJES Corsalientje