Lieve mam
het lijkt wel gisteren dat je bent overleden maar het is 14 september al weer een jaar.
Er is zoveel gebeurt in dit jaar leuke dingen maar ook hele verdrietige.
Het verlies van ons kindje is voor mij het ergste geweest het was zo gewenst maar de gedachte dat het jou nooit echt zal leren kennen deed het meeste pijn.
Ook de verhuizing van pa heeft er in gehakt,ik ben nu echt mijn ouderlijk huis kwijt.
Als ik bij pa kom voel ik mij de werkster mijn thuis gevoel is helemaal weg.
Ook wordt ik gek van alle roddels die nog steeds de ronde doen het houd volgens mij nooit op.
Er wordt mij gewoon geen geluk gegund behalve door Anita en Marco.
Anita betekend heel veel voor mij zonder haar steun/liefde en hulp had ik
het niet gered.
Zij weet mij altijd wel weer aan het lachen te krijgen.
Er zullen wel mensen zijn die het niet snappen maar wij gaan morgen samen uit eten om samen herrineringen aan jou op te halen.
Ik weet zeker dat jij dit goed vindt want je zei altijd als ik er niet meer ben moet aan alle leuke momenten denken die we hebben gehad zodat je met een lach aan me terug kan denken.
Dat zullen we zeker doen al zal er ook wel een traan over onze wangen rollen.
Mam je bent altijd in mijn gedachten en zal je echt nooit vergeten.
Soms voel ik dat je bij me bent en me dan even laat weten je doet het goed lieverd.
Mam ik hoop echt dat eerdaags voor mij de zon ook weer een beetje gaat schijnen want ik sta op instorten terwijl iedereen denkt o wat ziet Jeanet er goed uit maar de buitenkant zegt niks en ik weet haast zeker als jij me zou zien,
je zou zeggen he ga eens wat aan dat hoofd doen je ziet er niet uit.
Dag lieve mam,
je twee dochters zullen de komende dagen met een lach en traan aan jou denken.
EEN HELE DIKKE KUS
