Lieve Ger, Wessel, Lennart en de hondjes,
Wij wensen jullie heel veel sterkte met het heengaan van Maja. Wat een verdrietige en moeilijke tijd is dit voor jullie.
Het was heel fijn om haar in december nog te zien in jullie mooi en kleurig ingerichte huis aan de rand van het dorp, met Ger & gitaar en de hondjes.
Ik heb net als zus Anke sterke herinneringen aan de tijd dat we als nichtjes veel samen waren, eerst in Friesland, later in Vianen. Vooral het spelen op de Nieuwbuurt in Ternaard bij Pake en Beppe, en het ‘meehelpen’ op de boerderij bij tante Afke en om Teun staat diep in mijn geheugen gegrift. Pake werkte na zijn pensionering als boerenknecht op de boerderij en wij mochten vaak met hem mee. Zo fijn buiten op het vlakke Friesche land te zijn, en met allemaal dieren. Ik was (en nog steeds) daar altijd een beetje bang voor, maar Maja had een hele natuurlijk omgang met de hond Bento, de poezen, de koeien, de kalfjes, schapen en lammetjes. We leerden koeien melken en mochten lammetjes die verstoten waren door de moeder, melk uit een flesje geven. Maja durfde dat allemaal. We hadden ook samen een koe: Martje 24. We borstelden haar en schepten haar ‘vlaai’ uit de goot in een kruiwagen de mesthoop op. Ook dat vond ik eng, maar Maja bewoog zich natuurlijk tussen de dieren. Ook zijn we ’s nachts wel eens uit bed gehaald om de geboorte van een kalfje mee te maken.
Met Beppe scharrelden we in en rondom het huis, deden we boodschappen in het dorp. Met Pake hadden we altijd lol, hij leerde ons kattenkwaad, en we mochten altijd stiekem na het eten nog patat halen.
Toen de buitenspeeltijd voorbij was, zagen we elkaar zo nu en dan op feestjes van onze ouders en die van Beppe en Pake (zie foto). Ook al zagen we elkaar daarna minder vaak, de vertrouwelijkheid bleef zodra we elkaar weer tegenkwamen. Ik koester mijn herinneringen aan haar. Zij en jullie drie zijn voor altijd in ons hart.
Heel veel liefs en sterkte voor jullie.
Mary, Jaap, Karel en Liesje
