Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dag Ineke,Saskia en Wim,

Ik heb vanavond Manolito toegevoegd aan de stamboom waar ik al enige jaren mee bezig ben. Toen ik deze site tegenkwam via google meende ik dit jullie te laten weten. Hij heeft een nu dus ook daarin een mooi plaatsje.

Jacques Lorsheijd, Zoetermeer

Lieve mensen
Het is zoals de vorige schrijfster zegt ,ze zeggen dat,...... enz Het enige wat wij weten is dat het missen steeds erger wordt ,ook al is het misschien wel draaglijker geworden .Maar onze liefde voor onze kinderen vergaat nimmer meer! En zal ons hele leven blijven .Tot het grote weerzien ! Heel veel sterkte van Johan vader van Emmy* Aikema

Lieve Ineke, je kind verliezen is een deel van jezelf verliezen, je bent nooit meer compleet. En ik merk dat, ook al gaan er jaren en jaren voorbij, het blijft steeds een lege plek en een groot gemis. Van mijn dochter is het pas 7 maanden, en ik vraag me nu af hoe ik hiermee verder moet, hoe ik die pijn en dat verdriet moet blijven dragen...Men zegt dat het beter wordt, dat je weer van het leven leert genieten. Is dat zo? Ik kan me dat nu niet voorstellen, het doet zo'n verschrikkelijke pijn...Ik zend je veel kracht en warme groeten toe.

Lieve ouders, familie en vrienden van *Manolito,

Ze zeggen, de pijn wordt zachter.
Ze zeggen, het gemis wordt minder.
Ze zeggen, je leert er mee leven.
Ze zeggen, het krijgt een plekje.

Zeiden, ze maar niets.!!!!
Want niks van alles wat zeggen is waar.

Helaas kunnen ook wij hier over mee spreken.
Wij wensen jullie alle liefde en kracht van de wereld toe.
Namens Agma en Olaf uit Eindhoven......www.xavier-bos.net