Marco, wat maak je me nou. Ik kom je donderdag nog tegen en we hebben gezellig staan praten. OK, je had geen geweldige tijd achter je, maar je was aangenaam vrolijk als altijd en had zin om dingen weer beet te pakken en te gaan doen. En dan zondag dat bericht dat je weg ben, voorgoed. Verdrietig, man, en beroerd.
Marco, wij kennen jou als een prettig, lief mens. Jij stond altijd klaar. Jouw vrolijke levenslust gaf blijheid om je heen. Jouw creatieve inzicht in alles wat met techniek en elektriek te maken had, was verbazingwekkend.
Marco, ik ben blij dat ik donderdag ben gestopt en dat ik jou nog heb gesproken. Jammer dat dit daarna nooit meer zal gebeuren.
Wij wensen jou in het hiernamaals alle rust, verlost van alles wat jouw leven hier zo moeilijk maakte.
Marius en Yvonne

Je was verhuisd, maar nog steeds mijn buurman. Nog steeds een praatje op straat. Niet zo vaak meer maar nog altijd warm. We hebben lange gesprekken gehad. In de tijd dat ik het zwaar had, en in de tijd dat jij het zwaar had. Ik denk daar met een warm gevoel aan terug. Bedankt voor je buurvriendschap.
Nelly

We kende je nog niet, maar enthousiast stond je bij ons voor de deur.
Je was op zoek naar gereedschap en vooral een goede polijstmotor.
En die hadden we, maar...te duur voor je. 'Nou, dan neem je hem toch in bruikleen?'
Er was gelijk connectie en vertrouwen. En het leuke contact was geboren.
We wisselde uit, je dacht mee met technische problemen van ons restauratieproject van een oude opdamper. Ging zelfs mee om ons te helpen op de kunstbeurs.
We bewonderen je om wie je was, met alles wat er gaande was met je gezondheid.
Genoten van je delen, je gedachtenspinsels en uitvindingen. Hoe je met zo weinig gereedschap toch in staat was om goede prototypes te maken. Je gezondheid was de grote spelbreker...
Door ons al totaal vergeten, bracht je na vele maanden de polijstmotor terug. Volledig mooi gepoetst! Want inmiddels had je er zelf één. Ons eerste gevoel van vertrouwen klopte dus. We gaan je missen, Pauline en Jan

Lieve Marco,
Je was een aantal jaren onze buurjongen, altijd vrolijk en tijd voor een praatje.
Onverwacht kwamen we je weer tegen, Spontaan zoals altijd.
Rust zacht

Het is moeilijk te beschrijven wat jouw overlijden bij mij teweeg brengt Een ontworteld soort onrust. En dan ineens is er het besef en komen de tranen. Niet tegen te houden.
Wat had ik je graag geholpen en wat hield je mij een spiegel voor. Een lesje nederigheid. Het was jouw proces en je was perfect zoals je was. Het was mijn onmacht waar ik mee worstelde. Liefdevol naast jou staan. Meer was niet nodig. En wat kom je dan uit een prachtig gezin. Nu is er geen oordeel meer. Je bent wakker geworden uit de droom die 'leven' heet. Het was bepaald geen makkie al waren er ook prachtige momenten. Ik heb vooral van je genoten en van je gehouden. Net als iedereen die jou gekend heeft.
Jouw kaart staat nu naast die van Jaap, de overleden ex van Caroline. Ze heeft Jaap gevraagd om jou met open armen te ontvangen. En Jaap een beetje kennende gaat hij dat zeker doen.
Dag lieve en prachtige neef, ik ga nog even door hier en ik zal je ontzettend missen.

Woorden schieten ons tekort om te zeggen hoe erg we dit vinden.
Ik hoop de de familie en vrienden elkaar veel steun geven.
Je was zo'n lieve goede buurjongen en vriend.
Rust zacht lieve Marco.
Frans en Agnes en Daisy