In een van onze gesprekken Vroeg ik aan je : weet je al wat je graag zou willen als het zover is.
Ja...ik weet wat ik wil, alles zit in mijn hoofd.
Wil jij wat gaan zeggen, vroeg je !
Ikke.........
Toen moest je lachen.
Oké zei ik , als jij naast me komt staan.
Lieve Margriet.
Altijd was je positief, zo een sterke vrouw, zo bijzonder en lief!
Laatst zei je nog : alles komt goed, het gaat zoals het moet.
Zorgzaam zoals je was, met een luisterend oor, met je eigen mening die zo uit het hart kwam.
Denken aan een ander, niet aan jezelf, met mij gaat het goed zei je dan, hoe gaat het met jou?
Nu is jouw strijd gestreden en ga je op reis.
Weg van de mensen die om je geven.
Alles wat je had heb je los moeten laten.
Wie je lief hebben moet je nu gaan verlaten.
Het is een reis waar niet naar uit is gekeken.
De tijd van wij allen samen is nu verstreken, in onze gedachten zal je altijd voort blijven leven.
Dit omdat je ons veel hebt gegeven.
We hebben nu een periode van veel verdriet
Maar door dat verdriet vergeten we je niet.
Jij hebt zoveel mensen je liefde en raad kunnen geven.
Daarom zijn wij trots op je voor de rest van ons leven.
Margriet Dank je wel voor alle fijne gesprekken die wij gevoerd hebben.
En de raad die je mij gaf en de steun.
Rust zacht lieve Margriet, We zullen altijd van je blijven houden.
We zullen je missen.
Joke en Jan
