Wat heb jij gevochten tegen deze rot ziekte.
Ik hoop dat je nou de rust krijgt die je verdiend
Dion Monique Robin en de test van de familie wensen we heel veel kracht met dit grote verlies

Lieve Maria,
Zo veel mooie herinneringen heb ik met jou, waar moet ik beginnen…
Bijna 16 jaar geleden toen ik naar Nederland kwam leerden wij ons kennen. Zonder jou zou mijn start hier niet zo makkelijk geweest zijn.
Van begin aan hadden wij een goede klik met elkaar. Je was er altijd voor mij en ook voor mijn kinderen. Jij wist overal raad mee, van uitleggen waar ik gedestilleerd water moest kopen tot en met tips hoe ik met bepaalde moeilijke situaties om moest gaan. Wij hebben heel veel samen beleefd. Van eindeloos feest vieren, in jullie garage knutselen, we waren paardrijden en caribo dansen en nog zo veel meer.
Max zou zeggen”Het is niet eerlijk mama” en nee dat is het niet. Je hebt alles gedaan wat je kunt doen en toch heb je de strijd verloren. Ik zal jou nooit vergeten!

Moedig heb je gestreden en alles gegeven wat je in je macht had maar helaas heb je deze oneerlijke strijd verloren.
Ik wens Dion, de kinderen en alle nabestaanden heel veel sterkte toe voor de moeilijke tijd en het gemis dat gaat komen.

Liever Maria!!

Maria kwam bij ons voor fysiotherapie. Een hele sterke vrouw die het heft in eigen hand nam voor wat betreft haar ziekte.
Niet afwachten, maar zelf op onderzoek uitgaan, het internet afstruinen op zoek naar informatie die haar kon helpen. Stilstand kon achteruitgang betekenen.
Ze wilde niet zielig zijn. Altijd was ze opgewekt en daadkrachtig. Het was haar grote gevecht tegen de kanker.
Na iedere tegenslag of interventie weer opkrabbelen en de strijd weer aangaan, bij ons door te werken aan haar conditie en spierkracht.
Haar gezin was haar grote liefde en daar wilde ze voor leven. Haar hart ging ook uit naar anderen. Ze kocht alle engeltjes op voor de Samenloop actie, maar hoefde zelf niet in de belangstelling te staan en haar sores met iedereen te delen.
We zullen haar niet gauw vergeten!

Heel veel sterkte en kracht gewenst!
Namens Laan 7, Sylvie Hartman.

Ik heb geen woorden voor dit grote verlies, maar dit gedicht is op jouw lijf geschreven:

Elke seconde verlaat er wel iemand deze wereld. Leeftijd heeft er niets mee te maken. We staan allemaal in deze rij, zonder het te beseffen. We weten nooit hoeveel mensen voor ons in de rij staan. We kunnen niet uit de rij stappen om vervolgens weer achteraan te sluiten. Niemand kan deze rij vermijden.

Terwijl we in de rij staan te wachten: Laat momenten tellen. Maak het verschil. Pleeg dat telefoontje. Stel prioriteiten. Maak tijd. Geef mensen het gevoel dat ze er toe doen. Laat je stem horen. Maak de kleine dingen groot. Laat iemand glimlachen. Maak die verandering. Zet jezelf bovenaan het prioriteiten lijstje. Zorg ervoor, dat je mensen vertelt dat ze geliefd zijn.

Wees er zeker van, dat je nergens spijt van hebt. Heb lief. Sluit Vrede. Zorg dat je er klaar voor bent. Deze wereld laat je achter je, met de wens dat je nog graag 5 minuten extra zou willen hebben . Word elke dag wakker met het besef dat het leven een geschenk is en haal er het beste uit! Leef, lach en geniet. Vandaag is een gegeven, morgen nog niet.

Carpe Diem

Lieve Dion, Monique en Robin, alle sterkte gewenst!

Angela & Werner

Woorden
Die heb ik niet
Goede reis Maria
Marjan