Hier een foto van m’n jaarlijkse bbq waar de hond op je schoot bleef springen, we moesten er allemaal om lachen. Je was mooi gezelschap, diepe gesprekken en heerlijk lachen.

Marien, ik kende je natuurlijk al via mijn broers en zus, maar heb je pas echt leren kennen toen onze jongens Stijn en Douwe dikke vrienden met elkaar werden op de basisschool. Vaak zaten we naast elkaar te wachten en te ouwehoeren op het gekleurde bankje op het schoolplein. Dan was het altijd te vraag; "wie speelt bij wie?". De jongens hadden elkaar gevonden, en de grote jongens ook. Zo kwamen we regelmatig bij elkaar over de vloer, en grapten met een kopje koffie over alles waar maar een grap over te maken was. Gelijkgestemd qua humor besloten we samen met mijn broer Eelco "Castricums eerste satirische persbureau met een kritische aandrang" (de Castraat) op te richten, een facebookpagina waarmee we al het Castricumse nieuws op de hak namen. Wat hebben we ontzettend gelachen. En mijn god, wat een tijd hebben we daar in gestoken 🤣. Ik lees het nog regelmatig terug, en barst dan dikwijls nog in lachen uit over de (soms heel slechte) grappen die we zelf hebben gemaakt. De laatste jaren hadden we wat minder vaak contact, maar we dronken in de flat samen zo af en toe nog eens een portje of een biertje. Ik ben blij dat ik je onlangs nog even heb kunnen zien, en heb een flinke traan gelaten nu dat niet meer kan. Ik ga je missen vriend. ❤️

Wanneer ik aan Marien denk, zie ik altijd nog dat vrolijke knulletje dat op onze bruiloft rondliep.

Liefs, Wichert en Kris