Lieve Marije,



Ons jaar Synergy bestuur ligt alweer 25 jaar achter ons en toch lijkt het als de dag van gisteren. Ik kijk met zoveel plezier en voldoening terug op de tijd waarin wij met z’n 5-en zo intensief hebben samengewerkt en lief en leed hebben gedeeld. Ik had dat voor geen goud willen missen.



Je wist altijd al goed wat je wilde. Je was ondernemend, ging naar het buitenland. Toen had je het over Canada, het is dan Spanje geworden. Andere culturen trokken je aan. Je was bevlogen en betrokken, had oog voor een ander en je gaf echt proactief vorm aan je eigen leven. Het leven overkwam je niet, jij stuurde het! Tenminste tot het moment van je ziekte en uiteindelijk moest ook jij het stuur uit handen geven. Nu is jouw strijd gestreden. Rust zacht lieve Marije.



Voor die vele, vele mensen die jij in de afgelopen 45 jaar bent tegengekomen en die je vanaf nu zullen moeten missen; heel veel sterkte gewenst. We zijn met velen en staan niet alleen in ons verdriet.



Helaas kan niet iedereen uit ons bestuur donderdag lijfelijk aanwezig zijn bij jouw afscheid (wel in gedachte), maar we beloven je dat we op een ander moment in 2025 nog met z'n vieren het glas heffen op jouw kleurrijke leven.



Siempre juntos

Liefs Koen

Lieve Marije,

Ik kan het niet bevatten dat jij er niet meer bent. Ik heb je leren kennen bij Nationale-Nederlanden, waar we samen de rol van programma manager vervulden. Het duurde niet lang voordat je talent en enorme persoonlijkheid werd gespot door de directie van NN, en je ging aan de slag als hun secretaris. Dit was het begin bleek van een fantastische carrière binnen NN. Het was fantastisch om (vanaf een afstand) te zien hoe jij steeds meer verantwoordelijkheden kreeg, en uiteindelijk een droom kon waarmaken en naar Spanje ging verhuizen.

Ik herinner me uit onze samenwerking nog jouw enorme sportiviteit, gezonde levensinstelling en tomeloze energie. Het is onvoorstelbaar dat je de strijd niet hebt kunnen winnen. Dank je wel voor het zo open delen van je ervaringen. Het was een inspiratie en een eer om zo dicht bij te kunnen zijn.

Ik steek een kaarsje aan voor jou en voor Jaap, onze manager destijds.

Beste Raul en verdere familie van Marije, ik hoop dat deze lange reeks van eerbetonen aan Marije jullie goed doet en een bevestiging van wat jullie zelf al lang weten: Marije was uniek, een inspiratie en een ontzettend mooi en lief mens. Heel veel sterkte gewenst met dit onmetelijke verlies.

Marije es genuina. Única y tremendamente personal. Pero, al mismo tiempo, camaleónica. Capaz de adaptarse y transformar toda la energía que la rodea en algo bonito, en algo que merezca la pena. Llegó a España siendo una chica (muy) alta, (muy) rubia y (muy) buena en lo suyo. También recuerdo su sonrisa, limpia, amable y cautelosa. Obviamente, también, era muy holandesa. Aunque, por lo que sea, los españoles terminamos por gustarle. Nuestras playas y montañas. Y la comida, y los pollos asados. Nuestro MasterChef. Bueno y... nuestros gritos, intensidades y palabrotas.

Llegó siendo un referente profesional y no hizo más que afianzar que así lo era. Ahora, se va siendo un referente personal y eso deja más huella. Marije nos ha enseñado a buscar el lado bueno de la historia, a valorarnos, a cuidarnos, a vivir. A ser fuertes, honrados y detallistas con quienes lo merecen. A cambio, nosotros le hemos dado muchos abrazos, besos y cariños. Espero que momentos y momentazos. Estoy segura de que felicidad y orgullo.

Nos tocó ver, junto a ella, el lado malo, cruel y horrible de la vida y, sin embargo y a pesar del momento y las circunstancias, nos empujó a apreciarla y quererla muchísimo. Aunque, puede ser que no hayamos llegado a hacerlo del modo tan bello que ella nos ha demostrado.

Un ser de luz que demostró cómo ser tímida a la par que risueña, cómo cuidar y dejar que te cuiden y cómo vivir disfrutando de cualquier pequeña cosa por diminuta que parezca. Marije, te voy a echar muchísimo de menos. Tengo el corazón roto pero, gracias a tu recuerdo, lo voy a recomponer trozo a trozo porque, como tú, “sé que elegir cómo reaccionar antes las cosas es una de las libertades más valiosas que tenemos”.

---------

Marije is genuine. Unique and tremendously personal. But, at the same time, chameleonic. Capable of adapting and transforming all the energy around her into something beautiful, into something worthwhile. She arrived in Spain as a (very) tall, (very) blonde, and (very) good at what she did girl. I also remember her smile, clean, kind, and cautious. Obviously, she was also very Dutch. Although, for whatever reason, we Spaniards ended up liking her. Our beaches and mountains. And the food, and the roasted chickens. Our MasterChef. Well, and... our shouts, intensities, and swear words.

She arrived as a professional reference and only strengthened that she was. Now, she leaves as a personal reference, and that leaves a deeper mark. Marije taught us to look for the good side of the story, to value ourselves, to take care of ourselves, to live. To be strong, honest, and attentive to those who deserve it. In return, we gave her many hugs, kisses, and affection. I hope moments and great moments. I am sure happiness and pride.

We had to see, alongside her, the bad, cruel, and horrible side of life, and yet, despite the moment and the circumstances, she pushed us to love her immensely. Although, most likely, we have not managed to do it in the beautiful way she showed us.

A being of light who demonstrated how to be shy while being cheerful, how to care while being cared for, and how to live enjoying any small thing no matter how tiny it may seem. Marije, I am going to miss you so much. My heart is broken but, thanks to your memory, I will piece it back together bit by bit because, like you, "I know that choosing how to react to things is one of the most valuable freedoms we have."



Laura