Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Marijn Schalij

06-02-197406-11-2017
      Het overweldigende medeleven helpt het gat dat Marijn achterlaat te verkleinen.(Druk op 'lees meer') Dank hiervoor.
      December 2017

      Dankzij uw gulle gift hebben wij ruim €3500 aan de hersenbank overgemaakt.

      ( Tijdens de borrel werd muziek gedraaid die te beluisteren is op Spotify,
      onder de naam: Marijn Schalij )

      Waar denk je aan als je aan Marijn denkt... Wil je deze herinneringen met ons delen.

      Hieronder kan je een stukje lezen uit de laatste brief van Marijn.

      Verwachtingen Marijn 6 november 2017
      Ik heb besloten, ik stop ermee. Na 43 jaar vechten, op mijn tenen lopen, na een opname in 2010. Na er weer een beetje uit klimmen en weer terugvallen, is mijn koek op.  Ik kan niet meer. De laatste weken ga ik trillend door het leven. De spanning is te groot. Sliep ik voorheen nog, nu zijn de nachten lang en zwart.  Ik kan alleen maar malen, piekeren en in vicieuze cirkels denken. Ik kom er niet uit.
      Ik ben ziek. Te ziek. Mijn hersenen krijgen het niet meer voor elkaar om daadwerkelijk anders te gaan denken. Alles is negatief....... Ik weet met mijn verstand prima dat ik oké ben, dat ik er mag zijn. Dat iedereen goeie kanten heeft en mindere. Ik weet dat er veel mensen van mij houden en dat ze mij niet kwijt willen. Mijn gevoel daarentegen ziet het totaal anders. Ik heb gefaald, keer op keer.  Het lukt me maar niet om het wat luchtiger te zien, erom te lachen en het van me af te laten glijden.
      Ik ben altijd maar jaloers op anderen. Ik vergelijk mezelf altijd maar met anderen. En kom daar altijd slecht uit. 
      Al die lieve vriendinnen die ik heb, de tijd zal alle wonden helen. Jullie hebben elkaar. Houdt elkaar goed vast en koester elkaar. 
      Menno gaf ook al aan dat de zorg om mij wel groot is en dat het erg veel van hem kost. Dat zal ook gelden voor mama en papa, Corinne en Ariane. Ik wil dat niet meer. Ik wil dat jullie die zorg om mij niet meer hoeven te hebben. Steek die energie in fijne dingen en voor nu in de zorg voor de meiden. 
      Ik voel me vreselijk schuldig naar mijn allerliefste meiden ...dit mag je je kinderen niet aan doen...maar ik kan niet meer.  Goed voor jezelf zorgen.....hoe doe je dat als je jezelf niet lief, aardig vindt. Ik heb het nooit oké met mezelf gehad.... Mensen die mij al heel lang kennen .....weten dat. Die eeuwige worsteling, strijd en zoektocht.

      Nu heb ik rust, rust in mijn hoofd en lijf. 

      Echt......het spijt mij.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • reactie 218
        mettte

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        mettte - oostvoorne

        29 november 2017

      • Stilte
        reactie 217   |   niet OK
        Het is in de stilte na haar overlijden en voor de feestdagen dat ik toch nog wat woorden hier achterlaat. Hoewel in Lathos toch pas later met Marijn geklikt, op een keer Parade in Utrecht, met Jet. Weinig woorden en toch het grote begrijpen. Januari 2016 met geweldige rode lippen, wat een prachtvrouw! Heerlijk dat ze dit vanuit de lustrum reis nog eens deelde. Niet terug te draaien dat ik haar toen niet meer in persoon mee heb gemaakt. Heel lief hoe ze aan me dacht. Als er bezoektijden in de hemel waren, zou ik haar een knuffel gaan geven.
        Maar die zijn er niet, en zodoende gaat mijn hart nu uit naar haar gezin met de wens dat zij warmte vinden bij elkaar en rust zullen vinden met dit vreselijke verlies.
        Jantine
        Jannetje - Parijs
        28 november 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 216
        Marianne

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Marianne - Oostvoorne

        27 november 2017

      • Geschrokken
        reactie 215   |   niet OK
        Lieve Marijn,
        Als titel heb ik 'geschrokken' geschreven. Want geschrokken ben ik, diep, diep geschrokken van jouw (plotselinge) overlijden. We hebben samen de opleiding tot operatieassistente gedaan in het Westeinde Ziekenhuis. Ik ken je als vrolijk, enthousiast, energiek, gek en altijd in voor een geintje. Je kwam veel bij ons over de vloer, we zijn veel op stap gegaan, uiteraard zaten we ook samen in de schoolbanken. Mede door jou was die tijd super leuk! Aangezien we elkaar jaren niet hebben gezien wist ik niet van jouw 'donkere kant'. Wat een strijd heb jij gevoerd, wat zal jij je eenzaam hebben gevoeld. Vreselijk verdrietig vind ik het, maar berust me erin dat dit is wat jij wilde en dat je nu rust hebt.
        Veel liefs, Karen
        Karen - Den Haag
        23 november 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 214
        Karen

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Karen - Den Haag

        23 november 2017

      • reactie 213
        Dirk

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Dirk - Oostvoorne

        22 november 2017

      • reactie 212
        Dennis

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Dennis - Brielle

        20 november 2017

      • Een uniek mens
        reactie 211   |   niet OK

        Lieve Marijn,

        Wat schrok ik toen ik die maandag aan kwam rijden om met je te gaan wandelen en er drie politiebusjes voor het huis stonden. Toen ik de oprit op liep en er een agent en jouw moeder op mij afkwamen was ik al bang voor heel slecht nieuws, want ik wist dat het niet goed met je ging.

        We waren vriendinnen, en jij en ik zaten samen in de "Ibiza groep", de leesclub en de wandelclub. Normaal gesproken schrijf ik graag, maar ik kan de juiste woorden niet vinden voor mijn gedachten en gevoelens. Ik mis je nu al. Je was zo'n heerlijk mens!

        Ik mis je vriendschap, je betrokkenheid, je humor, je directheid, je interesse, je kijk op mensen en dingen. Je beschaving (maar wat kon je de gangmaker zijn op een feestje) en je intelligentie. Je oordeel, je openheid. Je eerlijkheid en je gretigheid, je wilde alles uit het leven halen. Onze gesprekken over de kinderen, wat was jij dol op jouw meiden. Wij hielden allebei van de gezelligheid van een groep van onze dierbare vrienden bij elkaar.

        Ik ga je drie vraagtekens missen als je een appje stuurde. Dat je nooit meer ineens "Kak" uit zal roepen. Dat ik nooit meer bij je in de auto zal stappen om al struikelend over de lijn van Raffie met je te wandelen. Geen kooktips of boekentips meer uitwisselen. Wie gaat me nu appen of die "back to school borrel"er nog komt? Je stelde vragen die me aan denken zetten. Zonder jou was er geen leesclub gekomen, geen Boijmans in mijn leven.

        Heel veel sterkte voor Menno, de meiden en je familie. Wat hield je van hen en zij van jou.

        Dank je voor alles Marijn, ik zal je nooit vergeten.

        loading..
        <span>Een uniek mens</span>
        1
        Sabine - Oostvoorne
        20 november 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 210
        Esther

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Esther - Oostvoorne

        20 november 2017

      • reactie 208
        Marjolein

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Marjolein - Oostvoorne

        20 november 2017

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.

      vorige
      volgende