Jaap ,
Wij willen jou en je kinderen heel veel sterkte toewensen bij het verwerken van dit verdriet.
Hartelijke groet,
Jan-Willen en Gea knoop

Marita, wat zal het moeilijk zijn om je te missen,
Net nu we de laatste jaren weer zoveel contact hadden
Waarin je zo steunend voor mij bent geweest
Zo intens betrokken

Jouw onderkoelde humor
Diplomatiek vasthoudend als je vond dat dit rechtvaardig was
Je kennis en rustige manier van oordelen
Er zijn voor Jaap, Pien en Bram

Met een schok beseffen hoe intens wij belangrijke momenten uit ons leven gedeeld hebben toen bleek dat je niet meer kon genezen
De tropenopleiding in Apeldoorn, onze hechte groep in de arts assistentenvereniging
Ons huwelijk, Jullie huwelijk
Tijdens de tropencursus op maandagochtend gevieren van Deventer naar Amsterdam
Eindeloos veel lol
Samen tropen plannen maken
De vreugde over de geboorte van onze kinderen
Midden in de nacht in de landrover aankomen in Rubya, samen op Zanzibar

Wat een verdriet
Jou zo ziek te hebben moeten zien
Jouw pijn en wanhoop te ervaren om te moeten loslaten
Zo dapper en zoekend om dit goed te doen
In deze zoektocht zag ik je steunend en troostend zijn naar iedereen die je lief was

Jullie trouwpoppetjes nog steeds bungelend in de slaapkamer
‘Samen aan de touwtjes trekken om in de wolken te komen’
Nu ben je alleen achter de wolken
Ik hoop dat je stilletjes de zon zult laten schijnen over Jaap, Pien en Bram.

Dag lieve vriendin,

Lamiek

Lieve Jaap, Pien en Bram,

Het is zo onwerkelijk dat ik hier nu zit met een digitaal en een echt aangestoken kaarsje achter de PC kruip terwijl jullie met Marita de laatste tocht over het water maken. Tegelijkertijd besef ik me heel goed dat wat voor mij onwerkelijk voelt nu, voor jullie zo veel onwerkelijker is en toch de nieuwe werkelijkheid wordt. Het klinkt natuurlijk ook bizar als ik zeg dat ik er vandaag graag bij zou zijn geweest, want het is toch veel te vroeg om afscheid te nemen en ik had het jullie vier zo enorm gegund nog langer van elkaar te genieten op jullie nieuwe plek.

Marita was meer dan "gewoon" een nicht. Ze was de eerste, de oudste en had 3 broers wat ik altijd enorm stoer vond vroeger. Ik vertelde vanmorgen aan Fiene dat toen ik zo oud was als Fiene nu is, Marita kwam oppassen in Molenhoek als papa en mama een weekend weggingen, of ze kwam in het weekend met vriendinnen vanuit Nijmegen naar ons toegefietst.

Kleine 10 jaar later waren we in Zambia op een echt onvergetelijke vakantie. We zagen hoe jullie het ziekenhuis runden en onder wat voor een omstandigheden. Dat heeft op mij een onuitwisbare indruk gemaakt. Wat ik ook niet meer vergeet is natuurlijk het avontuurlijke kamperen waar ik dacht wel even een beetje te zwemmen in het watertje, wat jullie op zijn zacht gezegdst een heeeeel erg slecht idee vonden, maar ja het was al gebeurd ...... en uiteten gaan in een restaurant zonder electriciteit, 2 vorken en 1 gerecht. Wat een leven hadden jullie daar. Wat was dat bijzonder. Wat een ervaring.

Afscheid nemen kwam totaal niet in me op toen we elkaar vorig jaar nog uitgebreid spraken op de lunch van papa en mama. Deze zomer waren we in Nederland toen Jaap's mail als een bommetje bij mij insloeg. Zo snel kan het leven dus gaan...

In gedachten ben ik bij jullie!
Heel veel sterkte & liefs, Anneke