Aad, Toos, Petra (en verdere familie),
Kippenvel over m’n hele lichaam en een moment van sprakeloosheid en ongeloof toen ik gisteren het overlijdensbericht van Marjan las.
Ondanks dat ik bijna 25 jaar geleden slechts enkele jaren op “gepaste” wijze deel heb uitgemaakt van jullie gezin en we elkaar daarna niet meer gezien of gesproken hebben kan ik me enigszins voorstellen hoe verschrikkelijk en ingrijpend dit moet zijn voor jullie.
Ik heb jullie namelijk half jaren 90 leren kennen als heel relaxed en evenwichtig gezin met een hele prettige, volwassen en respectvolle onderlinge relatie, waarin ik me altijd zeer welkom heb gevoeld, en waarbinnen de relatie tussen Marjan en Petra ook toen al veel verder ging dan alleen zussen zijn. En ik kan me niet anders voorstellen dan dat dit nu nog steeds zo is.
Marjan, een, van wat ik ver vanaf ze zijlijn wel eens meekreeg (de wereld is klein tegenwoordig), sociale, ondernemende en levenslustige vrouw, die, samen met jullie, maximaal genoot van het leven en daarin samen met Petra een passie had voor reizen, zon, zee en strand.
Helaas heeft dit samen genieten veel te kort geduurd en zullen jullie nu met z’n drieën, gesteund door familie en vrienden, verder moeten.
Ik wens jullie hierbij natuurlijk alle sterkte en denk, hoop, weet dat jullie je hier met elkaar op kracht doorheen zullen worstelen en op termijn in staat zullen zijn om het grote gemis een passend plaatsje te geven tijdens jullie verdere leven.
Een lieve groet,
John Dekker
Love the memories
