Lieve Mama,
Ik heb jou in mijn leven vele brieven geschreven, maar dit is wel de moeilijkste. Ik wil je met name bedanken voor al je liefde, steun en vertrouwen.
Mama je was lief, soms te lief, je kon slecht je eigen grenzen aangeven en opkomen voor jouw eigen wensen. Ondanks dit was je toch heel eigenwijs en af en toe zalig naief. Dat vond ik een heel charmante combinatie. Je hield van gezelschap en gezelligheid, maar je was ook graag thuis, jouw eigen plekje. Je was gelukkig met de kleine dingen des levens, je had niet echt grote wensen. Je was altijd geïnteresseerd in andere mensen en wat er op de wereld gebeurde. Je had veel compassie en liefde te geven. En dat hebben de mensen die met jou in contact kwamen gevoeld. Je hebt vele harten geraakt door jouw lichtje te schijnen.
In 1975 kwam ik ter wereld en mijn broer Ron volgde in 1979. Je was toen nog getrouwd met onze vader Fred. Je was een leuke, betrokken en lieve moeder. Je was altijd creatief met ons aan het knutselen, tekenen en zingen. Het was 1 groot speelfeest bij ons thuis, alle buurtkinderen waren altijd welkom en ze kwamen graag. Ron voetbalde en je stond hem vaak in weer en wind aan te moedigen tijdens wedstrijden, ook hielp je bij Vereniging Oude Maas onder andere achter de bar en in de keuken. Je was een betrokken moeder.
De relatie met Papa was al lange tijd niet goed, veel ruzies en nare stiltes. Jullie hielden van elkaar, maar jullie huwelijk werkte gewoon niet. Je was eenzaam. Toen ik op mijn 15de een jaar naar Amerika ging, ging het "mis". Toen ik thuis kwam stond daar ineens een " vreemde" man, John, jouw nieuwe liefde. Jij en Pa gingen scheiden, Ron en jij gingen bij John wonen en ik bij Papa. Onze relatie is toen een tijdje minder hecht geweest, ik had het erg moeilijk met de scheiding. Toen ik ouder was begreep en steunde ik jouw keuze voor jouw eigen geluk helemaal en heb ik alle boosheid die ik toentertijd voelde laten gaan. Ik accepteerde John in jouw leven, want ik zag hoe veel jullie van elkaar hielden. Er hing altijd wel een soort van rivaliteit tussen John en mijzelf, om jouw liefde en aandacht. Ook al hadden wij soms knallende ruzie, John en ik hielden toch ook wel van elkaar en wij hadden met name onze liefde voor jou gemeen.
In november 2011 overleed John heel plotseling op de bank, op dezelfde plek waar jij nu bent ingeslapen. Het is een grote troost te weten dat jullie nu weer samen zijn. En ook Opa en Oma en je zus Riet zijn nu vast bij je.
Met John's overlijden is een groot stuk van jou ook met hem meegegaan. Je rouwde intens. Ik heb geprobeerd jou op te vrolijken en jou jouw levenslust weer te doen hervinden. Het was een intense periode waarin wij dichter naar elkaar toe groeiden. We hebben veel leuke dingen samen gedaan en mooie open gesprekken gevoerd en daar ben ik heel dankbaar voor. We deelden alles. Ik wil ook Ton en Bert, zus en zwager van Mama danken voor al hun fantastische hulp. Jullie hebben haar zo gesteund en geholpen, hier heb ik groot respect voor en ben jullie erg dankbaar. Mama was ook vreselijk blij met jullie.
Kerst 2014 begon je je niet lekker te voelen en na vele onderzoeken hoorden wij begin 2015 dat je Longkanker Stadium 4 had. Je koos voor het leven en gooide jouw levenswijze drastisch om. Er kwam weer pit in je, vechtlust om te leven. "Je zou ze een poepie laten ruiken" waren jouw woorden. Na de halfjaarlijkse controle leek het zijn vruchten af te werpen, want de tumor was niet gegroeid en wij zijn na het ziekenhuisbezoek samen met Ton en Bert direct Champagne gaan drinken om het te vieren. Je straalde!!!
