Lieve René en Romy,
De begin dagen op de revalidatie afdeling keek Marjolein de kat uit de boom, was ze stilletje en moeilijk te doorgronden. Nadat ik Marjolein wat meerdere dagen achter elkaar verzorgde raakte we aan elkaar gewend, kwam ze los en ontdekte ik een hoop humor.
Samen de dag beginnen werd een “feestje”. Tijdens de verzorging muziekje aan en samen meegalmen. En als duo mijn andere collega in de maling nemen en samenspande.
Je lach was aanstekelijk!
Wat mij het meest is bijgebleven dat ik op een ochtend de gordijnen opendeed en de zon vol op je gezicht scheen en je fel antwoorden “ zo hallo moet dan nou”
Waarop ik spontaan begon te zingen en jij mij bijviel met:
Here comes the sun, doo-doo-doo-doo
Here comes the sun, and I say
It's alright.
Dit lied werd bijna dagelijkse ons ochtend ritueel.
René en Romy het was voor jullie een confronterend gesprek toen wij als afdeling vonden om jullie na te laten denken over wat zou je nog samen willen doen?
Echt nadenken erover hoefden jullie niet en Romy jij ging voor een high tea samen met mama en René jij kwam met idee om als gezin nog een keer naar het strand te gaan…
Wij hebben alles op alles gezet en dit voor jullie mogen verwezenlijken en de verhalen zeiden ons genoeg!

René, Romy en alle familie en vrienden van Marjolein ik wens jullie heel veel sterkte toe in de komende tijd en de tijd die daarna komt!

Marijke
Afdeling de Noord

Zoveel wensen nog, zo weinig woorden. Wat een turbulente strijd die zo oneerlijk verliep. Blij dat we nog hebben kunnen participeren in een aantal mooie momenten die jullie samen hebben beleefd. Dansen.....ik hoop dat ze nu danst in de hemel en dansend jullie het leven leidt.
Heel erg veel sterkte de komende tijd.
Raymond Stuurman
(Verpleegkundige Revalidatiezorg Dordrecht)

Hi Rene en Romy,
Heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies
Als er iets is wat jullie helpt of ontlast, hoor ik dat graag

Sterkte, Arno Stam