Vandaag een bericht van het ministerie na bijna twee jaar...wij hopen dat het nu spoedig een einde inzicht is en ons alle rust brengt...

Anna haar pappi Robert,pa Dieter en Ma Miep. Met ź'n alle even kaarsjes aangestoken .voor onze Mark die wie alle hier erg missen..

Wat lief ..weer een kaarsje aangestoken.Mark wordt echt niet vergeten...dat doet mij goed...

Onze Mark die wij allemaal nog bij ons willen hebben....blijkt uit nog steeds kaarsjes Branden. En reactie's. Dat hij nog niet is vergeten....alle dank daarvoor....pa en ma van Mark...

Mark, ik heb onlangs 's avonds bij de plek gestaan waar je as is verstrooid, aan de Heemraadssingel, door je ouders...ik denk regelmatig aan je en aan de leuke dingen die we hebben meegemaakt....rust zacht Markie.

Ik ben verrast met het zien van de kaarsjes branden voor Mark..nog niet vergeten .Het doet ons goed...PA en Ma van Mark..

Onlangs verneem ik van jouw overlijden.. diep geschokt. Trots was jij man op je roots en family! Maybe we”ll meet again irgendwie, irgendwo, irgendwann... waren mijn laatste woorden aan jou.. dude.. Alle sterkte aan je familie en vrienden.

Per toeval kom ik gisteren achter dit vreselijk verdrietige nieuws.

Z’n 20 jaar geleden was ik tijdelijk jouw huisgenote in het mooie appartement aan de Heemraadsingel. Wat fijn dat je daar altijd hebt kunnen blijven wonen. Ik weet dat je dat toen heel belangrijk vond. Ik herinner me jou als een lieve, leuke en zorgzame man.

Rust zacht Mark.

Heel veel sterkte voor je familie en vrienden.

Stil was ik toen ik het hoorde. Kort daarop meteen die herkenbare opgewekte stem in mijn hoofd en die lach op zijn gezicht.

Ik ken Mark vooral van de tijd dat ik bij Achmea Health Center sportte bij St. Job. Maar ook van gezellige avondjes bij Verhip of als hij weer een pakje kwam ophalen bij ons bij De Beeldenfabriek.

Altijd geïnteresseerd in je en vroeg graag door. Bij de sport zag ik hem altijd flink fietsen bij de RPM les, elastiekje in z’n haar, klikschoentjes aan en er volledig voor gaan. Ik vond het zo goed van hem dat hij zo vaak ging sporten en echt een positieve drive had. Een boegbeeld.

Als ik naar mijn werk fietste keek ik, als ik een koerierbusje zag, altijd wel even of hij erin zat. Dan hadden we al snel contact en zwaaiden we enthousiast. Als hij er dan niet in zat, vond ik dat jammer.

Ik zal die fijne grijns en goede man missen in het Rotterdamse. Mooi dat ik je heb leren kennen.

Sterkte voor vrienden en familie.

Jeroen Beuk