Vol verbazing las ik afgelopen week op facebook het bericht over het plotselinge overlijden van Mark. Veel te jong en onverwacht maar wel in de stijl van Mark zoals ik hem heb leren kennen. In stilte, op de achtergrond. In de twee seizoenen dat ik bij SKV als hoofdtrainer werkzaam was, en bij de bezoekjes daarna, kwam ik Mark regelmatig tegen. Een hele rustige, vriendelijke man met een groot clubhart. Wat gaat SKV jou missen Mark. Rust zacht. En familie, vrienden, bekenden en natuurlijk SKV-ers, heel veel sterkte met dit verlies.
Dennis

Wat rest zijn de herinneringen aan een fijne oud collega. 6 Jaar heb ik op een zeer prettige wijze mogen samenwerken. Ik ben dankbaar dat ik Mark heb leren kennen.
Woorden...... ze geven nu slechts met moeite uitdrukking aan mijn medeleven. Oprecht gecondoleerd met dit grote verlies van uw broer en schoonbroer. Heel veel sterkte voor de komende tijd.
Mark rust zacht.
Bernardine Barten

Het bericht van het plotselinge overlijden van Mark kwam totaal onverwacht. We zijn er eigenlijk nog steeds confuus van. Onvoorstelbaar, niet te bevatten dat hij er niet meer is. Mark was in de Werkgroep Fossielen Wageningen - waar wij al zo'n 15 jaar lid van zijn - de grote stille kracht, liever op de achtergrond dan op de voorgrond. Maar hij was er altijd bij en deed ontzettend veel voor de Werkgroep. En het was ook altijd vertrouwd en gezellig als hij erbij was: bij de lezingen op de vrijdagavonden, op de vele excursies. We zijn de afgelopen vijftien jaar enkele tientallen keren met Mark erbij op de meest vreemde plekken, langs de fraaiste stranden en in de mooiste groeves geweest. Mark begon vaak als eerste met 'hakken' en hield er als laatste mee op. Hij heeft vele tientallen kilo's naar huis gesleept. Bij hem thuis hebben we ook een paar keer zijn prachtige fossielenverzameling gezien; wat kon hij mooi prepareren... Mark was een aimabele, rustige, zeer betrouwbare, wat stille man, maar altijd opgewekt; nooit een onvertogen woord kwam er uit zijn mond. Zijn vijftigste verjaardag herinneren we ons nog, toen we hem thuis 'overvielen'. Het idee dat hij er op de vrijdagavonden en bij de excursies niet meer bij kan en zal zijn, is zo verschrikkelijk vreemd... Rust zacht, lieve Mark.

Mark leerde ik begin jaren negentig van de vorige eeuw kennen op de velden van de Zoom. Net verhuisd naar Wageningen ging ik mijn keepersgeluk beproeven bij SKV. Niet wetend dat SKV een bolwerk was van goede keepers, waarvan Mark een exponent was. Los van zijn fysiek, was hij gewoon een zeer goede doelverdediger. Gekscherend zei ik vaak, ik mag bij (die) Mark nog niet eens zijn handschoenen vastmaken. Vele seizoenen later werd ik zijn opvolger als trainer van de selectie keepers. De trombose maakte dat hij daarmee moest stoppen. De overdracht ging op zijn Marks: zonder veel woorden of opsmuk. Maar zeker ook niet te beroerd om te helpen of te adviseren. De laatste 8 (?) seizoenen kruisten onze paden elkaar weer bij de thuiswedstrijden van ons beider SKV.
En dan het telefoontje van de voorzitter met de boodschap: Mark is overleden. Niet te bevatten. De rasechte SKV’er, de begenadigde keeper maar met name een beminnelijk mens is heen gegaan.

Sterkte aan allen die hem dierbaar waren. Met name zijn familie en vrienden.

Een vertrouwd gezicht is niet meer. Vele seizoenen was Mark steun en toeverlaat voor de herenselectie van SKV, zijn cluppie. De begeleiding van de scheidsrechters en het gastheerschap in de bestuurskamer deed hij op zijn manier : onverstoorbaar, rustig en met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Zijn blijdschap na een gewonnen pot was zelden uitbundig. Maar als hij dan echt met een brede glimlach bij de kleedkamers stond na de wedstrijd, wisten we zeker dat we goed hadden gespoeld. Kritiek op ons spel had hij vast ook vaak, maar dat slikte hij naar ons altijd in. Dat was Mark ook, vriendelijk en zachtaardig.
Wij wensen de familie en vrienden sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Spelers en begeleiding SKV 1

Onvoorstelbaar dat je er niet meer bent. Wel in onze gedachten.
Op 2 dec. belde je me op om te zeggen dat je corona had.
Daarom kon je de rondzendingen van de postzegelclub niet ontvangen.
Maar bel me eind volgende week (ca. 11dec.) maar weer op, dan zal het wel weer gaan.
Dat is helaas niet meer mogelijk.
Je verzamelde fossiele op postzegels . Natuurlijk. Wat had je er al veel.
Ik zal de wekelijkse praatjes met je o.a. over voetbal missen . Vooral over onze club SKV.
Ook de tip die ons gaf over de bezienswaardigheden in Waldsassen was zeer waardevol. (Sander en Wil woonde daar in de buurt daarom was jij daar van op de hoogte )
Ik wens Sander en Wil ook namens de Fil. Ver. Wageningen veel sterkte toe in de toekomende tijd om dit verlies te dragen. Co van Zwieten.