liefste marlo
Het is alweer even geleden dat ik me heb laten horen,
maar ik wou je niet te snel storen.
Nu je een beetje tot rust gekomen bent, mijn lieve kleine vent. Wil ik je weer even wat zeggen,hoef het je niet uit te leggen.Hoeveel verdriet we ook hebben om jou,wou ik nu toch weer even zeggen hoeveel ik van je hou.
Lieve sas en rob.
Wij weten jullie hebben je verdriet,
zonder alle steun red je het niet.
Wat jullie denken en voelen,
dat het van binnen wel moet krioelen.
Met honderd duizend vragen iedere dag,
waarom jullie ventje niet blijven mag.
Vragen zullen daarom altijd blijven zolang dat je leeft,
en eigenlijk niemand die er een antwoord op geeft.
Verdriet is om te delen,
en we doen het met velen,
het was jullie kleine man die ons verliet,
en dat is en blijft verdriet.
De jaren zullen het verzachten, hopelijk komen jullie zo saampjes weer op krachten.
We houden van jullie en de deur staat open voor jullie allemaal.
Lieve Devira.
Ook een dikke kus voor jou van Riek en Sjam en hou je taai he schat.
