Lieve familie,
Wat een gemis,
Zo plotseling.
Niet te bevatten.
Woorden schieten tekort.
Heel veel kracht en sterkte gewenst.
Joke van Heukelom

Lieve familie,
Wat een gemis.
Zo plotseling.
Wat een humor.
Ik mis haar!
Liefs,
Marianne van der Zwan.

Lieve Martine,
Jij was niet alleen een kei in je werk op Jacob van Liesveldt, je deed dit ook nog eens met een gulle lach en veel humor. " Mannen in speedo's" was recent het gespreksonderwerp tussen jou en mij. Of het feit dat we zo'n beetje dezelfde (luipaard print) trui aan hadden en dit met elkaar " afgesproken" hadden. Gewoon gezellig en altijd in voor een geintje. (Ik ga dat enorm missen!)
Ook kon je met veel liefde en plezier over je kinderen praten. Zonder dat ik Mees en Veerle ken weet ik zeker dat je een fantastische moeder voor hen bent geweest.
Heel veel sterkte voor alle nabestaanden!
Franka (collega)

Lieve Familie
Met diepe verslagenheid
Veel te jong, veel te vroeg uit het mooie leven gehaald. Geen woorden kunnen het verdriet en gemis verzachten.
Moge de liefdevolle herinneringen kracht geven in deze moeilijke tijd. Ik wens de hele familie en alle dierbaren veel sterkte en kracht om dit grote verlies te dragen.
Brasa en kracht namens.
Suzy
familie Alves


---

Als je het persoonlijker wilt maken, laat het me weten!

Martine is net iets later op JL begonnen dan ik maar eigenlijk weet ik niet beter of Martine werkt op JL. Iedere ochtend naar school rijden, auto parkeren en dan richting ingang van de school. Soms kwamen we tegelijk aan, maar meestal stond Martine al naast de ingang van de school. In beide gevallen, riepen we iets naar elkaar: "Zo, moed aan het verzamelen om naar binnen te gaan". "Ja, de drempel is hoog, he?!", dat soort flauwe dingen. Het ging nergens over en tegelijkertijd zorgde Martine ervoor dat ik met een lach het gebouw in liep. Maandag stond Martine er niet. De gulle lach waar ik normaal mee naar binnen liep, had plaats gemaakt voor tranen.

Ons laatste gesprek was met een groepje collega's. Een collega was de moeder van Martine tegengekomen in de Wereldwinkel en zij hadden samen een selfie gemaakt. De foto werd door iedereen bekeken en we bespraken de gelijkenis tussen Martine en haar moeder. Martine hoorde onze argumenten met een lach en trotse blik aan. Met weggaan riepen we dat Martine de groeten moest doen aan haar moeder van de hele school. Dat zou ze uiteraard doen.

Alle keren dat ik Martine om hulp gevraagd heb, kreeg ik als antwoord: "Ja". Geen mitsen, geen maren. Wat Martine kon doen, deed ze. Ik kon mijn ongezouten en ongenuanceerde mening tegen Martine zeggen zonder het idee te krijgen dat ik iets verkeerd zei. Martine had oog voor wat er gebeurde in de school. Er werden verschillende woorden gebruikt maar haar reactie/adviezen kwamen in de basis uiteindelijk allemaal neer op: "Niet lullen, maar poetsen".

Martine's nuchterheid, de blik in haar ogen, haar gulle lach, de flauwe opmerkingen bij binnenkomst. Ik mis het. Het is niet te vergelijken met de leegte die ze achterlaat bij haar dierbaren. Ik wens haar dierbaren alle sterkte bij het omgaan met dit gemis.

Lieve groet van Petra van den Berg

Lieve Mieke, Wens jou en de familie heel veel sterkte in deze voor jullie moeilijke tijd. Liefs, Thea Vervoort

Beste familie / nabestaanden van Martine ...

Het is niet te bevatten ... het is niet eerlijk ... het is wreed ... het is ondraaglijk ...

Er resten nu slechts twee opmerkingen:
1. Martine, dankjewel voor je ongelooflijk sterke en congenitale integriteit inzake werk te JL ...
2. Familie en andere geliefden van Martine, dank aan jullie voor het mogen ontmoeten van jullie Martine ...

Thanks for the dance ...

https://youtu.be/l_eKuhHx1Oo?si=Awlhjj434_hYUTCw