Leeve Maud,
Wat schrok ik vandaag desse bis euvergegaon nao t ‘hiernamaals’ of wat ‘t den auk meug inhalde. De minsheid wet immers neet wat ‘t inhelt, vandaar waarschienlijk auk deze vage benaming.
Ik steur dich ein bericht terwiel ik weit en besef desse ‘t neet mier luues, maar toch haop ich det mien berich dich op de ein of andere manier bereik. We weite immers neet wat det hiernamaals, zoelëals ik net al schreef, inhelt.
Ôs dagelijks laeve wuurd beslommerd door onnozele bezigheden, maar dich hads al lang geleje begrepe wao ‘t ech um dreijt: leefde, positiviteit en plezeer. Waarschienlijk is det auk de reeije det zoevuuel minse van dich haaije.
D’n tied dae we same hebbe gehad in Mestreech is ein dierbare herinnering veur mich. Ik heb dich liere kinne als ein super leef maedje, det gaer lachte, vol in ‘t laeve stond en genoot van alles wat ‘t laeve te beeje had. Wie dôk hebbe we waal neet gelache en pauzes ingelast um koffie te drinke en ein sigaretje te rauke? Hiel dôk. En maar good det we det hebbe gedaon.
Wie leuk was ‘t det weej, as échte zwarte Piete, verkleid ginge um potentiële klante van StudentenWerk te bezeuke? Of det de vriedaagmiddaagborrel oét de hand leep? Of op klantbezeuk ginge beej Mireille van de de Bijenkorf? Of ‘t hadde euver de onnozele dinge zoeëals gel-nagels? ‘T is maar hiel klein en simpel wellicht, maar toch waas ‘t leuk!
Wie jaomer ist, det ôs contact verwaterd is. ‘T is neet det ich neet aan dich dach; in taegestelling zelfs, maar soms lup ‘t zoeë, of se noow wils of neet.
Had ich dich motte appe? Jao.
Had ich dich motte belle? Jao.
Heb ich det gedaon? Nae.
En det spiet mich.
Hiel erg.
Ich heb ‘t naogekeke, ‘t is 5,5 jaor geleje det ik dich veur ‘t lets heb gezeen of gespraoke. Vuuel te lang, en noow is d’r gin meugelijkheid mier.
Ich heb Pascal geapp vandaag. Hae zei mich det Ankie in verwachting is. Proficiat tante Maud! Maar auk bitter-zeut zesse ‘t kiendje neet op deze wereld zuls zeen. En det ‘t auk dich neet zal liere kinne.
Ein groeët gemis.
Maar ik weit waal zeker, desse vanaaf det ‘hiernamaals’ wao ich ‘t al ierder euver had, zuls wake euver ‘t kiendje, want zoeë bisse: leef en zurgzaam.
Ze zegge waal ens, desse wuurs gehaold als dien taak op dees eerd is volbracht. Dien taak waas misschien um zoeë leef, leuk en positief te zien. Dees taak hesse, helaas veur ôs allemaol, té good en té snel volbracht. Noow kinne we allein nog maar dich herinnere en daovan liére.
Danke daoveur.
Ich wins dich ‘t allerbeste, in det ‘hiernamaals’, en haop det we oeijt nog ens de herinneringen aan STW dao kinne ophaole.
Hiél vuuel leefs,
Tonnie
