Lieve Max,



Ik had jou op de BSO groep en herinner mij jou nog goed. Een vrolijke, gezellige, spontane, sociale jongen. Een vrolijke verschijning, die wel hield van een kletspraatje. Je was gezellig aanwezig. Volgens mij was je toen vaak met Machiel te vinden. Je was eigenlijk nooit alleen. Je zocht altijd wel anderen op om het gezellig mee te hebben.

Met de naam 'Max' heb ik een goede associatie door de interactie die ik met jou heb gehad en wat ik van jou heb gezien, hoe je ook omging met anderen. Je lachte vaak en hield wel van grapjes. De bracht een positieve sfeer op de groep.

Ik ben ook nog met je op kamp geweest, waarbij ik liever niet bij het groepje bij jou op de slaapkamer als begeleider ingedeeld wilde worden omdat ik te bang was dat het iets te gezellig zou worden o.a. onder aanvoering door jou.



Een tijd terug kwam ik je vader tegen in de trein. Hij vertelde vol trots over jou en Twan.

Ik herkende hem nog van La Luna en vertelde hem dat mijn zoon ook Max heet, en dat dat eigenlijk kwam door jou, dat ik de naam Max zo'n leuke naam vindt. De eigenschappen die ik bij jou zag (gezellige in de omgang en een gezellige sfeer creëren) zou ik met alle liefde bij mijn eigen zoon willen ervaren.

Nou is mijn Max gewoon weer een eigen versie van een Max, met zijn eigen charmes. Net zo uniek als jij! Zoals we allen uniek zijn.



Zelf geloof ik in een leven na de dood. Ik hoop dat je er rust vindt en warmte, liefde en zachtheid waar je nu ook bent. Bedankt dat ik je heb mogen leren kennen Max en voor je onbewuste inspiratie voor de naam van mijn zoon.

Rust in liefde, warmte en zachtheid!

Allerliefste en leukste Max,



en zo ineens ben je er niet meer… onwerkelijk. Ik kan en wil het niet geloven. En toch is het zo. Maar ik voel je energie dichterbij dan ooit! Want jouw innemende en stralende ziel zal nooit zijn licht, glans of kracht verliezen. Na die allereerste ontmoeting en ons eerste babbeltje ben je mijn hart binnengewandeld. We hebben mooie tijden meegemaakt samen, elke dag draaien met jou was een feest. We zeiden vaak tegen elkaar, als we weer eens iets bijzonders meemaakten… koester dit. ‘We moeten dit koesteren!’



Je had nog zo veel mooie plannen en als die tijd je gegeven was had je er iets waanzinnig moois van gemaakt, zoals je altijd deed. Waarom moest/mocht je al naar “die andere kant” Max? Het voelt als veels en veels te vroeg! Je had nog zoveel andere nieuwe mensen kunnen ontmoeten en hen met jouw stralende persoonlijkheid en creativiteit opgevrolijkt en verblijdt. Wat een groot gemis voor ons allen.

Ik deel het verdriet van al je familie en vrienden en wens iedereen veel sterkte en liefde toe. En Max, mocht het lukken… bezoek me in spirit. Er is meer tussen hemel en aarde, ik weet dat jij dat ook geloofde. En anders… see you on the other side when i get there.

You are forever loved Max. Ik ben blij en dankbaar je gekend te hebben. Dag lieve Max 🤍❤️🥀



Liefs Kim-Lian

Woorden schieten mij telkens tekort, want wat zeg je als er opeens oneindig veel verdriet, wat zo onverwacht, veel te vroeg en zo dichtbij komt?

Wat zeg ik tegen mijn broer die jouw vader is, je moeder, je broer en zijn vriendin?

Er gaat zoveel door me heen en ik kan de juiste woorden nog steeds niet vinden. Sinds jouw overlijden zijn jullie iedere dag in mijn gedachten.



Een grappige herinnering schiet me te binnen. Het was op het familiefeest van oma haar 70ste verjaardag. Je was een heerlijk guitig joch van een jaar of 6 of 7. Ondernemend, niet verlegen en je durfde vragen te stellen.

Ik zat daar op een stoel en op mijn schoot zat onze hond Nicky te duimen. Ik zal nooit vergeten hoe jij naast me kwam staan en gefacineerd bleef kijken naar iets wat je nog nooit eerder had gezien. Je vond het prachtig en wilde het ook wel eens proberen. Maar voordat je dat deed stelde je mij eerst allerlei vragen om er zeker van te zijn dat het niet zeer deed, of hij zijn tanden niet gebruikte en hoe het aanvoelde.

Ik stelde je met mijn antwoorden gerust en je hield je duim bij Nicky zijn bekkie en jawel....hij pakte deze voorzichtig vast en begon te duimen. Je lachte, trok kort daarna je duim terug en zei dat je het een gek gevoel vond. Ik vond het echt stoer dat zo'n klein kereltje dit bij een andermans hond durfde.

Het had zo'n indruk op jou gemaakt, dat je het zelfs nog wist toen je eenmaal een stuk ouder was. Dat heb ik altijd vertederend en grappig gevonden.



Max, in de reacties op social media lees ik hoe lief, positief, empatisch, gedreven en gepassioneerd je in het leven stond.

Hoe zeer je verknocht was aan Bali. Hoe liefdevol men over je praat. Hoe graag je gezien werd. Je zult door velen gemist worden.



selamat jalan Max



Ik wens iedereen die van jou gehouden heeft veel sterkte toe.

Wat had je een heerlijke stem, een heerlijke lach en een heerlijke energie om je heen. Hoe enthousiast jij kon zijn over een ijskoude cabine was bijzonder, want wie wil nou zoveel minuten in die kou staan. Jij wel, en je nam me er zelfs mee naartoe op de eerste date. Op onze opvolgende dates werd het al snel duidelijk: je bent een echte gentleman.



Ik heb zo genoten met jou. Als we afspraken wanneer er voor jou geen klus was, want zo was jij, onwijs gedreven en ambitieus in je vak. Ook niet voor niets een van de meest gewaardeerde cameramannen in de media, maar ik geloof nog steeds dat dat ook komt door je positieve uitstraling en liefdevolle aura. Welke ik nog steeds om me heen voel, als een warme knuffel. Ja, warm was je en dat bracht je over op mensen en op wie er voor open staan, nog steeds.



Ik weet niet of er iets is na de dood, maar ik hoop het wel. Ik hoop dat je nu op een mooie plek bent en je rust gevonden hebt na al dat harde werken. Dat verdien je echt.



Lieve Max, rust zacht, waak over je geliefden en weet dat je veel mensen geïnspireerd en geraakt hebt in de korte tijd dat je hier bij ons was.



Nog altijd in het hart, zo ook in de mijne. Daar ben je nooit weggegaan en daar ook altijd een plekje voor je zijn.

Vol ongeloof kijk ik naar deze foto’s, ben je er dan echt niet meer? M’n hart breekt voor iedereen die jou moet missen. 💔

Je kwam binnen als stagiaire, maar stiekem heb jij mij veel meer geleerd zowel over werk als over het leven.



Bedankt dat ik jou heb mogen leren kennen, Till we meet again ✨



Rust zacht lieve Max 🥀 #forever26

We leerden elkaar eind 2018 kennen op Schiphol. Helemaal uitzinnig omdat we net op tijd (lees: een uur voor vertrek) ons werkvisum binnen hadden voor Australië. We maakten met z’n viertjes een reis van 3,5 week voor 3 op Reis, van Adelaide naar Tasmanië. Met onderweg talloze avonturen, mooie ontmoetingen en héél veel wildlife, wat je ge-wel-dig hebt vastgelegd. Het was je allereerste reis voor het programma. Daarmee was een grote droom uitgekomen en dat al op (destijds) 23-jarige leeftijd. Wat mag je trots zijn op wat je bereikt hebt, maar wat had ik je nog zo veel meer dromen en avonturen gegund. Rust zacht lieve Max. En sterkte aan iedereen die hem lief heeft. 💫❤️ Marloes

Weinig woorden, alleen maar kracht en liefde voor de familie en naasten! Wat ga ik je missen lieverd! Meest talentvolle, vrolijke, positieve, knappe en creatieve jongen die ik ken. Mijn liefste collega / vriend! Nu een mooie ster aan de hemel. Ga je missen en dat gaan er veel!

We gaan elkaar zien.. 🤍🤍🤍