Sommige kinderen zijn fan van Anna en Elsa of Spiderman. Sommige houden van paarden en sommige van speelgoedauto's. Sinds een jaar of 5 was er zomaar een nieuwe mogelijkheid voor kinderen in onze omgeving. De man die de grootste zandbak van de regio had geregeld was een serieuze optie voor hun nieuwe superheld.
De afgelopen dagen zijn er hier heel veel mensen geweest die schitterende woorden voor jou hebben uitgesproken. Maar ik ken nog een hele grote groep die prachtige woorden bezitten maar deze nog niet kunnen opschrijven. Ze kunnen nog niet schrijven, sommige kunnen nog niet praten en sommige kunnen momenteel alleen maar huilen. Maar vergis je niet, ik kan je verzekeren dat er kleine meisjes in Alkmaar slapen met een knuffel genaamd Michael. Er zijn kinderen die spontaan "In your arms" van Chef's Special zingen en kinderen die denken dat jij het patent op het Raketje hebt.
Kate is min of meer meegegroeid met het Stadsstrand. De eerste dag dat jullie open gingen was ze een half jaartje oud en zal ze nog niet de potentie van een nieuwe superheld hebben gezien. Het tweede jaar zal ze af en toe verbaasd zijn geweest. Waarom pakt die drukke jongen me nu elke keer uit mijn wagen om me te knuffelen en te kussen? Raketjes zaten er het tweede jaar nog niet in, hooguit een hap zand.
Het derde jaar bloeide de liefde op. Dit keer was het geen éénrichtingsverkeer. Kate begon de mogelijkheden van een superheld te zien. Haar "rocketman" Hij wilde altijd kusjes geven, hield van knuffelen, wist precies welk kleur rietje gewenst was en af toe gaf hij stiekem chips..... Deze jongen had wel wat in zijn mars. Hij kon zelfs beter zingen dan papa.
Toen Kate in het vierde jaar op woensdag standaard op ijsjes date ging met een jongetje dat ze op het strand had ontmoet, had jij er geen moeite mee ;-) Je sponsorde zelfs een tweede rondje. Maar op de dagen dat Kate haar ijsjes date er niet was, stond je altijd voor haar klaar. Kate was om; "Papa. Als ik 15 ben dan ga ik bij Michael werken".
Michael, toen ik je Sobremesa bord aan het maken was en jij doorhad dat er wel heel veel gaatjes in gingen bleef je aandringen op een beloning. Ik gaf toen aan dat dit niet nodig was omdat ik zo ongelooflijk blij was met onze luxe, tweede achtertuin. Dat was namelijk hetgeen dat jij voor de kinderen van Alkmaar had gemaakt. Een tweede achtertuin. Een enorme zandbak, waar altijd speelgoed was, kinderen graag samen speelde en waar de leukst denkbare ijscoman rond liep. Een ijscoman die verdomd goed voor zijn kroost zorgde.
Het bleef niet alleen bij onze tweede achtertuin, het is ook nog eens de plek geworden waar wij het mooiste deel van onze trouwdag hebben mogen doorbrengen. Bedankt dat je jouw "no worries" hebt waargemaakt.
Toen wij Kate afgelopen dinsdag vertelde dat jij er niet meer was vroeg ze of je begrafenis ook op het jeugdjournaal kwam. Dat leek ons wat ondenkbaar maar oh, wat was ze trots dat je krant haalde. Haar superheld in de krant. Ik hoop dat je tijdens die drukke dagen doorhad hoe gelukkig kinderen op je strand waren. Waar vele ouders tegenwoordig moeite hebben kinderen van beeldschermen af te houden creëerde jij een plek waar zij die beeldschermen vergaten. Urenlang konden Hannah en Kate doen alsof de sta-tafels hun huizen waren. Als het tijd voor Fristi was dan regelde ze dat zelf wel. Dat kon bij jou.
Kate zal bij het horen van "In your arms", bij het knuffelen van haar "knuffel Michael", bij het eten van een raketje of het wandelen over de kanaalkade altijd aan jou denken. Ik hoop dan, dat zij zich jouw karakter goed herinnerd. Jouw gastvrijheid, openheid en oprechte interesse in ieder mens zijn schaars tegenwoordig. Een vleugje van jouw eigenschappen zou ieder mens goed doen.
Michael, hopelijk kom je nog een keer bij de kinderen langs, als ze in dromenland zijn. Ik weet zeker dat ze met een lach wakker zullen worden.
Dikke kus
Marijke, Frank, Kate en Eve
" />
