Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Zeker nu had je niet gewild
dat ik naar deze gehate plek toe schreed
Want beschermen kan je me niet meer,
niet meer zoals je vroeger deed

Want op dit kille perron van ‘t eindstation
in een ander moment, net zoals deze
Stond ik daar, volgens jou, te alleen,
woorden van afscheid voor te lezen

Daar rolden mijn tranen uit jouw ogen
daar deelde je mijn intens verdriet
Daar was ik weer je kleine zusje
maar jouw ogen vind ik hier nu niet

Dit was niet volgens afspraak broer
want jij werd wel honderd en acht
We hadden immers nog alle tijd
nog 20.000 maal van dag en nacht

Plots en bruut werd die tijd
geheel tot nul gereduceerd
Hier sta ik dan voor jou, zonder jou,
en het voelt zo verdomd verkeerd

Dat onze band van broer en zus
zo abrupt kon worden gestaakt
Dat er geen nieuwe herinneringen
meer zullen worden aangemaakt

Natuurlijk blijf ik van je houden
maar mijn grote broer ben ik kwijt
Zo meteen ben je dan echt weg
maar wordt dat ooit realiteit?

Want de stilte langs de waterkant
brengt nu alleen verdriet en pijn
Ik volg de rimpelingen van je grote plons
en ik wacht en wacht en wacht
tot ze verdwenen zullen zijn
na 20.000 maal van dag en nacht

Veel liefs, je zus.