Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Michiel Van der Meer

17-06-194312-08-2018
      “It is sa as it is”
      (Michiel)

      Met grote bewondering en respect hebben wij je afstand zien doen van alles wat je lief en dierbaar was en hebben we je moeten laten gaan.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Lieve Michiel en familie
        reactie 27   |   niet OK

        Geweldige herinneringen heb ik aan onze stapavonden bij/na sc Heerenveen en natuurlijk alle familiefeestjes. Mijn 'supercoole' oom die altijd in was voor een dansje en een biertje. Schouder aan schouder de sterren van de hemel zingen.
        Een voorbeeld voor hoe ik later als ik groot ben in het leven wil staan. Niet achter de geraniums, maar heerlijk vol in het leven. Het leven vieren.
        Altijd betrokken en altijd benieuwd hoe het aan deze kant van de dijk ging.

        Op familiefeestjes zullen we een nieuwe gangmaker moeten vinden. Iemand die het stokje overneemt. Of, we zetten gewoon de LP van Dorus op. Die is bíjna net zo goed als jij.

        Michiel, ik wens je veel rust en vrede daar waar je nu bent. Bedankt voor al jou gezelligheid en betrokkenheid.

        Lieve familie, Jeroen en ik denken aan jullie en wensen jullie veel kracht toe. Het is geweldig te zien hoe hecht jullie zijn, en hoeveel steun jullie aan elkaar hebben. We wensen jullie nog veel meer van dat toe.

        Regina

        Regina - Slootdorp
        19 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      • Michiel,
        reactie 26   |   niet OK
        Dat was schrikken eind vorig. Je was ernstig ziek en eigenlijk met geen uitzicht op genezing. Wat jammer dat dit juist jou moest overkomen, je genoot zo van alles. Je kinderen, kleinkinderen, feestjes en eigenlijk van alle leuke dingen van het leven. Ik ken je eigenlijk alleen als vader van Marcel, schoonvader van Mironneke en pake van Marijn en Jens. Zij waren allemaal zo gek met je. Het zal voor hun en Doortje een enorme leegte achterlaten. Hun wens ik sterkte en hoop dat ze een plekje vinden voor het gemis. Voor jou wens ik je rust nadat je hard hebt gestreden. Fijn dat ik je heb leren kennen.
        Xx Johanette

        Johanette - Amsterdam
        19 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      • Lieve Michiel,
        reactie 25   |   niet OK

        Wat ben ik blij dat onze kinderen jou nog hebben mogen leren kennen, al was het veel te kort! Samen 'meane', boekje lezen, liedjes zingen, met de duplo/lego bouwen, elke maandag Michiel uit school halen. Ook wij waren erg blij met jou en alle mooie dingen die we samen hebben beleefd: klussen bij onze boerderij omdat we weer eens aan het verbouwen waren, of zomaar even klussen voor jezelf in de schuur (waarbij je dan meestal even een glaasje cassis kwam drinken), Iwan helpen met walbeschoeiingen bouwen, samen feesten en zingen tijdens alle feestjes, samen naar de feesttent (o.a. Knypster Merke, Normaal, Drukwerk), samen op vakantie (wintersport, Kroatië, Mallorca, Oostenrijk etc.), samen op de tribune bij SC Heerenveen, biertje drinken in de plaza, goede gesprekken, familieweekenden, en nog veel, veel meer mooie momenten...

        Wat zullen we jou gaan missen. Zoals Michiel jr. steeds zegt: 'Ik mis pake no al'. Dat geldt voor ons allemaal. Je was een zeer geliefde pake voor alle kleinkinderen. Je stond graag aan het voetbalveld. Het doet mij veel verdriet dat je bij Michiel straks niet aan het voetbalveld zal kunnen staan. Wat zou je hem ook nog graag hebben aangemoedigd en 'vuur!!!' hebben geroepen. Maar helaas: 'it is sa as it is'. In onze gedachten zul je er bij zijn!

        Gelukkig heeft Michiel jr. duidelijk jouw genen mee gekregen, zowel qua uiterlijk als in doen en laten (boevenstreken;-)) . Ook Rianne heeft de pretoogjes van pake. Dat belooft nog wat voor de toekomst! Lieve Michiel, wij zullen ons best doen om onze kinderen en jouw kleinkinderen helpen te ontwikkelen tot net zo'n mooi persoon als jij was: gezellig, lief, zorgzaam, behulpzaam, rots in de branding en niet te vergeten een ondeugend feestbeest.

        Lieve Michiel, bedankt voor alles wat je voor ons gedaan en betekend hebt. We zullen je nooit vergeten!

        Neuze, neuze en in dikke tut fan Michiel en Rianne
        xxx Mirjam en Iwan


        Mirjam - Langezwaag
        18 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      • Mijn herinnering aan mijn schoonvader Michiel, deel 1
        reactie 24   |   niet OK
        Er zijn de laatste tijd heel veel herinneringen omhoog gekomen, ook bij mij, teveel om hier op te noemen natuurlijk.
        Ergens in 1989 kwam ik voor het eerst bij de familie Van der Meer over de vloer. Vanaf dat moment heb ik mij altijd thuis gevoeld binnen de familie. Er was altijd drukte en gezelligheid. Bijzonder te bedenken dat ik nu zelf ouder ben dan dat Michiel in die tijd was. Met Michiel heb ik van begin af aan altijd een goede band gehad. In al die jaren hebben we van alles en nog wat beleefd. Ik kijk met erg veel plezier terug op deze tijd. Ik zou hier graag nog wat over willen vertellen.
        Ik weet nog goed dat ik in het begin mee mocht met het gezin naar een huisje van Sporthuis Centrum. Ze waren gewend om een 6 persoons huisje te huren. Eén van de kinderen sliep dan wel op een luchtbed. Toen ik mee kwam, sleepten we gewoon een extra matras mee naar de Huttenheugte! Door de jaren heen kwam er meer aanhang bij, wat uiteindelijk heeft geleid tot 10 kleinkinderen. Al jaren houdt iedereen het eerste weekend van november vrij voor het familieweekend. Het waren telkens weer bijzondere dagen. De matrassen waren natuurlijk niet meer mee te slepen. We huurden de laatste jaren een huis waar we met alle 22 in konden.
        Iedereen binnen de familie kon goed met Michiel. Hij stond altijd voor iedereen klaar. Even heen en weer rijden waar ook maar naartoe, ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat, helpen met verhuizen, klussen, oppassen, het was nooit een probleem. Voor een moorkop of een dikke Magnum was heel veel mogelijk bij Michiel!
        Pake hield van spelletjes, vroeger waren we veel aan het klaverjassen, “kom maar voor mijn deur te poepen” zei hij als hij een sterke troefkaart in handen had. Later heeft hij ook vele uren spelletjes gespeeld met de kleinkinderen. Michiel was gek met de kleinkinderen en zij ook met hem. Er is altijd plaats om te logeren bij pake en oma en daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt.
        Ik herinner mij ook de verjaardagfeesten in Scouting Hiem toen Michiel 50 en 60 jaar werd! Ook herinner ik mij de mooie huwelijksfeesten in de familie en de familiedagen van de Van der Meers en de Ensings. Onvergetelijk ook de feesten bij Iwan en Mirjam in de boerderij. Ja, feesten en trouwerijen hebben we gevierd hoor. Op al die feesten was Michiel één van de sfeermotoren. Met name in het tweede deel van de avond liet Michiel zijn zangkunsten horen. Als er iemand begon over twee motten of iets met klokken in Arnemuiden, dan ging hij los, succes verzekerd. Op ons eigen huwelijksfeest stal hij samen met Iwan de show als bananenman in zijn gele regenpak.
        Het huwelijk van Regina en Remko op 18 maart jongstleden had door zijn ziekte natuurlijk een andere lading maar we zijn dankbaar dat hij dat mee heeft mogen maken. Vol trots bracht hij ook deze dochter naar voren in de trouwzaal. Hij heeft er van genoten.
        Toen Doortje en Michiel in 2009 40 jaar getrouwd waren nodigden ze alle kinderen en kleinkinderen uit voor een wintersportvakantie in Oostenrijk. Voor ons eigen gezin een nieuwe ervaring maar ook wij vonden het prachtig. Vanaf dat moment zijn we elke voorjaarsvakantie weer in Oostenrijk geweest. Met zijn allen in een groot appartement of Hotel. Michiel genoot er ook altijd van. De knieproblemen van Michiel speelden de laatste jaren steeds meer op waardoor skiën voor hem elk jaar lastiger werd. Maar hij zette altijd door! Als de meeste mensen tussen de middag zaten te eten greep Michiel zijn kans. Hij trok de groene Knolle-jas aan, zette de Friese muts en zonnebril op en ging gewoon. Hoe het er uit zag of wat een ander er van vond boeide hem niet. Op een door hem uitgekozen “pake-baan” maakte hij zijn afdalingen. Prachtig was dat.
        Als wij dan moe gestreden om half vijf in de apres ski bar aankwamen begon het tweede deel van de dag. En hierin kon Michiel erg goed meekomen kan ik u vertellen! Prachtige avonden hebben we meegemaakt. Als Michiel uit volle borst het Tiroler volkslied begon te zingen, met tientallen, voor ons onbekende, mensen er klappend en lachend om heen, dan begrijpt u wel wat ik bedoel. De terugweg naar het appartement ging meestal gepaard met een sneeuwballen gevecht waarin Michiel wederom voorop ging in de strijd.
        Ook de afgelopen winter zijn we nog een week in Oostenrijk geweest. Michiel had de eerste chemokuren gehad. Hij had op zich een goede week.
        Van skien is het er bij hem niet meer van gekomen en de apres ski verliep ook heel anders dan de jaren daar voor maar hij heeft nog erg kunnen genieten van de sfeer en zijn geliefde omgeving en wij van hem.
        Ik denk ook terug aan hele kleine dingen. Zo kon Michiel zo even onverwacht bij ons thuis komen om in opdracht van zoals hij dan zei: ‘Hare Majesteit’ een paar Margrieten voor Wendy en voetbalboekjes voor Jitse af te leveren. Hij maakte dan dikwijls van de gelegenheid gebruik om in het centrum van Heerenveen een zoute haring te happen.

        Doeke - Heerenveen
        18 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      • Mijn herinnering aan mijn schoonvader Michiel, deel 2
        reactie 23   |   niet OK
        Michiel was een voetbalfan. Hij was een trouwe supporter van SC Heerenveen. Al tientallen jaren had hij een seizoenkaart. Af en toe bezochten we ook een uitwedstrijd. De bekerfinales die Heerenveen in De Kuip speelde heeft hij ook mee gemaakt. Tot het laatst toe heeft hij de tribune van het Abe Lenstra stadion beklommen, ook al moest hij daarvoor halverwege de trap even bijkomen. Hij was het niet altijd eens met de trainer en sommige spelers hadden niet zijn voorkeur maar de clubliefde was toch zo sterk dat hij er regelmatig een derde helft aan vast knoopte. Wat kon hij daar ook van genieten met de vaste kern bekenden om hem heen bij paal 8 in de Plaza.
        Elke zaterdag trekken meerdere kleinkinderen van Doortje en Michiel de voetbalschoenen aan. Als het een beetje kon was Michiel er bij langs de lijn. Als ze maar niet voor 9.00 uur begonnen. Het liefst keek hij even bij alle kleinkinderen. Vlak voordat de wedstrijd begon kwam zijn blauwe autootje het parkeerterrein van het sportpark op rijden.
        Hij parkeerde steevast vooraan op een plek waar eigenlijk niet eens ruimte was voor een auto. Hij was een fanatiek supporter en liet dat op mooie wijze horen. De kleinkinderen vonden het altijd erg leuk als hij er bij was. Het motiveerde hun nog meer. Tot het laatst toe heeft hij het volgehouden om bij de wedstrijden aanwezig te zijn, soms maar een half uurtje maar hij was er wel!
        In januari dit jaar werd de diagnose asbestkanker gesteld. Wat een schrik en wat een verdriet binnen de familie en omgeving. Michiel ging een onzekere periode tegemoet maar hij ging er voor, ondanks dat hij wist dat hij niet meer beter zou worden. Michiel heeft de chemokuren doorstaan als een echte bikkel. Nooit hoorde je hem zeuren of klagen. Tussen de regels door worstelde hij er wel mee waarom hem dit was overkomen. Hij baalde er enorm van dat hij de dingen niet meer kon die hij zo graag wilde doen. Maar klagen deed hij niet. “Ja jong, ik ha pech hân, it is net oars, it is sa as it is” zij hij dan…..
        De tijd ging “gewoon” door. De rondvlucht in een vliegtuig over Friesland, samen met Stephan en Iwan, met zijn oomzegger Arend als piloot, vond hij geweldig. Vanuit de lucht had hij een fantastisch zicht over onder andere Bakhuizen, Wijckel, Heerenveen en De Knipe. We hebben met z’n allen gelukkig nog meerdere mooie momenten mogen beleven. De onderlinge band is daardoor verder versterkt. Michiel heeft met meerdere kinderen rondritten gemaakt door de provincie, Doortje en Michiel zijn nog met Regina en Remko en de kinderen naar Terschelling geweest en hij is samen met Doortje nog een paar dagen naar Schiermonnikoog geweest. We hebben op 17 juni zijn 75-ste verjaardag in gezinsverband gevierd en middels honderden foto’s nog dierbare herinneringen opgehaald. Michiel vond het altijd mooi om over het verleden te vertellen.
        De gezondheid van Michiel ging verder achteruit. Het werd zwaarder en zwaarder. Van een elektrische fiets kwam hij in een scootmobiel en lopen werd steeds moeilijker. Een paar weken geleden is hij nog een week met Doortje in Zeeland geweest bij Sjaak en Ria. Het kostte hem veel kracht en energie maar ze hebben er nog volop met z’n vieren van genoten aan het Veerse meer. Super dat hij deze week nog mee heeft gemaakt!
        Helaas heeft de werkelijkheid ons ingehaald en is Michiel er niet meer. We wisten dat het einde nabij was maar het afscheid valt zwaar.
        Wat zou hij nog graag wat liedjes hebben gezongen op feesten van familie en vrienden, wat zou hij nog graag voetbalwedstrijden van Heerenveen en kleinkinderen hebben bezocht, wat zou hij nog graag, gewoon in alle rust, bij Doortje aan de tafel zijn krant hebben gelezen, wat zou hij nog graag ………………………
        Helaas is die tijd voorbij. Michiel heeft tot het eind gestreden voor wat hij waard was maar in deze wedstrijd was hij kansloos. Nooit geklaagd of gezeurd. Ik ben ook heel trots op hoe zijn gezin en aanhang zijn periode van ziek zijn heeft doorlopen en Michiel heeft ondersteund in zijn eigen vertrouwde omgeving. Met name de liefdevolle verzorging van Doortje, tot het einde toe, heb ik als heel bijzonder ervaren. Michiel was hier dankbaar voor, dat kon je aan alles merken. Iedereen heeft zijn steentje bijgedragen in dit proces. Ik vond het een eer dat ik hier ook aan mee mocht helpen.
        Nu heeft Michiel de rust die we hem op het laatst zo gunden.
        Beste Michiel, goeie, leave, bysondere man, heit en pake, ik bin grutsk op dei. Do bist de beste skoanheit die ik my winskje koe. Oant sjen!
        Doeke Flapper

        Doeke - Heerenveen
        18 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 21   |   niet OK
        Rijswijk, 18 augustus 2018

        Familie Van der Meer,
        Enige tijd geleden vernamen we bericht over de ziekte van jullie man, vader, schoonvader en opa. Door jullie vriendenband met José en Arie bleven we op de hoogte van het ziekteverloop. Helaas moesten we afgelopen weekend vernemen van het overlijden van Michiel.
        Ik, Arnold, speelde vroeger regelmatig met Marcel aan de Zijlroede. Michiel trof ik daar weinig thuis, hard werken bij Knol. Maar als je het knaloranje busje zag, was dat een onmiskenteken van herkenning, en de prettige aanwezigheid van Michiel.
        Via deze weg willen we jullie heel veel sterkte toewensen met het dragen van het verlies van Michiel.

        Arnold Homan & Angelique van Paassen
        Niels en Anne

        Arnold - Rijswijk
        18 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      • reactie 20
        Jantine

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Jantine - Wolvega

        17 augustus 2018

      • Buurman Michiel
        reactie 19   |   niet OK
        Lieve buurman, Doortje en kinderen,
        Al bijna 19 jaar mijn buurman in de houtkampswyk, even over de schutting kijken en gedag zeggen. Een beste buurman en altijd gezellig met de buurtbarbeque, lekker biertje drinken en gezellig samen zijn met de buurt. Heb je wel op het dakje zien zitten en nieuw dakleer aanbrengen, even zwaaien naar de buurman.
        Het is zoals het is, maar veel te vroeg, Ik ga wat vaker een bakkie doen met je vrouw Doortje, ik weet wat het is om een partner te verliezen, je valt in een gat. Maar Doortje, ik ben er voor jou.
        Het was een prachtige dienst in de kerk met de kinderen en kleinkinderen, heel mooi.
        Heel veel sterkte familie van
        Trudy van den Berg

        Trudy - DE KNIPE
        17 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      • Michiel
        reactie 18   |   niet OK
        Met oprechte deelneming.

        Josi Ensing
        Kuinre

        Josi - Kuinre
        17 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      • Lieve Michiel,
        reactie 17   |   niet OK
        Ik heb geen geluk en het is zoals het is. Dat waren jouw woorden van maanden geleden. Nu halen wij herinneringen op aan onze gezamenlijke tijd, maar naast de lach vloeit ook een traan, want “de oude motten" wordt nooit meer zo gezongen.
        Zo kwam onze 1e bouwvergadering van de huizen aan de Zijlroede voorbij, waar een man met een baard de ontbrekende, maar wel beloofde kruipruimte wou hebben, om daar de wintervoorraad aardappels in op te slaan. Toen dachten wij: o het zou leuk zijn wanneer wij bij deze man in de buurt zouden komen te wonen. Het inrichten van de tuin, waarvoor de bomen toch echt niet uit het bos van Oranjewoud mochten worden gehaald. Onze gezamenlijke jaren aan de Zijlroede, feesten, verjaardagen, geboortes, oppassen, praten over buren met rare gewoonten, de “Knollenbus", jaren ver vooruit met twee verschillende gekleurde sokken, veel gesprekstof tijdens hele lange avonden. Seizoenkaarten voor het het nieuwe stadion van Sc Heerenveen, omdat de boy's te jong waren om alleen te gaan, lolly's en een krant om op te zitten; geen koude poeperd hoor. Na afloop naar paal 8 en dan pas laat naar huis. Onze etentjes om onze verjaardagen te vieren.
        Tussen onze 1e ontmoeting en de laatste zit een hele tijd. Wat zijn we blij je kort geleden nog te hebben gesproken in Oranjewoud; “Bakhuizen for ever”.
        Wij vinden het een voorrecht dat je onze vriend was.
        Nog “ientien” op Michiel.

        Mathijs en Anneke

        Mathijs en Anneke - Heerenveen
        16 augustus 2018

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.