Hoi lieve Mira,
Het is moeilijk om iets te zeggen,
omdat het onbegrijpelijk is wat er is gebeurd maar ik ga het toch proberen…
Het is raar dat je niet meer aanwezig bent en toch ook weer wel.
Als ik bij jouw Papa en Mama ben, die jou zo sterk mee dragen in hun hart en zie
hoe Max en Merel jou in hun hartjes mee dragen, dan voelt het net of je nog thuis bent.
Het is zo krachtig is dat het pijn doet.
Ik hoop dat de pijn zal slijten maar ik weet dat jou aanwezigheid er altijd zou zijn.
De laatste keer dat ik je zag, was je een beetje verdrietig en moest je een beetje huilen.
Papa pakte jou uit de box en je kroop helemaal in hem weg en vond je troost.
Je zag de geborgenheid van jullie afstralen.
Als alles goed is, dan is het gemakkelijk troost bieden.
Hoe kort je leventje ook is geweest, het is nooit voor niets geweest.
Je hebt in die korte tijd zoveel liefde gekregen maar vooral ook gegeven, dat hoe moeilijk het nu ook is, het altijd genoeg is om Papa en Mama, Max en Merel voor de rest van hun leven te voorzien van jou warmte en geborgenheid in hun hart.
Ik prijs mij zelf gelukkig, dat zelfs ik het heb mogen voelen als je bij mij op schoot zat en even lekker knuffelde.
Mira lieve scheet, ik zal jouw serieuze blik en jouw lieve lach nooit meer vergeten.
Zes januari staat altijd in het teken van de ster,
maar voor mij zal dat altijd jou ster zijn.
Een kus op je mooie witte haartjes.
Paul Raafs