Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Monique,Toen ik je kreeg waren we allen zo intens blij, ons leven werd leuker en rijker met jou erbij.Genieten was je motto, met volle teugen, ook tijdens je ziek zijn kon je je nog op van alles verheugen. Je liet het niet toe om treurig te zijn, ondanks al je ziektes en tegenslagen en pijn.Vechten was je motto met alle kracht die je bezat, je levenslust was zo te bewonderen, iedereen had er respect voor omdat je dat in je had. Plezier maken en geinen ja je ging maar door, want we hebben ondanks alles veel gelachen en daar zorgde jij voor.Zorg en liefde geven daar was je de beste in, je maakte het iedereen naar de zin. Altijd aan een ander denken met daden en geschenken, oh jij zelf nou dat kwam nog wel, daar wilde je niet aan denken. Mooie meid, wat had je het moeilijk vooral de laatste weken, maar er iemand mee belasten nee dat deed je niet, je wilde altijd iedereen ontzien en dat ze vooral niet zielig naar je keken. Tot het einde aan toe heb je gevochten voor je leven, met veel waardigheid en trots maar je lichaam heeft het op het laatst begeven.Uiteindelijk toen je wist deze strijd kan ik niet meer winnen, was je de rust en de kalmte zelf van binnen. Door die rust ben je na nog veel pijn in je laatste nacht, in je slaap overleden, je wist er is een Opa die op je wacht. Rust, geen pijn, geen verdriet, want hier op aarde had je dat te veel moeten ondergaan, het was onmenselijk, ondraaglijk jij kon niet meer verder, je was veel te jong , maar voor mij zal je altijd blijven bestaan. Ik zal je missen voor nu en altijd, je hebt een leegte achter gelaten en een stukje van mezelf is meegestorven met jou, mijn kind.Hoe ik verder moet weet ik niet, want ik voel me nu radeloos verloren met pijn in mijn hart blijf ik achter, hoe kan ik dit ooit overwinnen, ik denk dat ik nooit meer rust vind.Liefs Mama

Overige informatie
Op 24 november 1990 kreeg Monique haar donorhart en dat is nu 17 jaar geleden. Op 25 mei 1993 kreeg ze haar nier waardoor ze een beter leven kreeg ondanks alle ziektes die ze erbij had. Ze was een kanjer, een dochter om trots op te zijn, een vechter en een doorzetter met altijd een lach op haar gezicht en ondanks de pijn nooit klagen.