Tja....en dan is er alweer een week voorbij. De tijd staat never en te nimmer stil.
Wat is er in deze week veel gebeurd. Wat is er door heel veel lieve mensen bergen werk verzet om jou een zo mooi mogelijk afscheidsfeestje te geven. Trots op een ieder, heel trots. Ca. 600 mensen waren op jouw uitvaart afgekomen van heiden en ver.
Het mooie gezang van Manouk met "Breng mij naar het water" drong door tot een ieders ziel. Ik lag aan haar voeten om van iedere zin volop te genieten, zittend bij jouw foto..... in de achtertuin.....waar jij zat te genieten met een dampend kopje koffie in je hand en het voorjaarszonnetje op je gesloten ogen.
Jeroen & Liane, Marjolein & Robert, brachten namens de familie Wessel en Jongeling een ode aan jou. "Somewhere" uit de film West Side Story werd ondersteund door een collage van foto's over jou en vele anderen. René en Priscilla namen het woord van de vrienden op zich, te vertellen over jou. Heel warm en vol van liefde voor jou.
"I'll will Always love you" uit de musical The Bodygaurd werd ook weer door foto's ondersteund, gevolgd door een gesproken woord van jouw teamleider Bert.
In ruim 30 jaar werkzaam zijn geweest bij de Gemeente Velsen, viel er veel te vertellen over hoe jij geliefd was bij je collega's. Als zij er niet meer uitkwamen, nou dan werd Monique ingeschakeld, en .... dan kwam het goed.
Linda, Pauline en Thalita brachten ombeurten en op ontspannen wijze namens Dansschool Lidia van Woning ten gehoren, hoe jij bv. tijdens de jaarlijkse dansuitvoering de drijvende kracht achter de schermen was. Alles onder controle en een ieder kind op tijd gereed om te stralen op het podium.
De laatste fotopresentatie werd onder de opzwepende muziek van "Une Belle Histoire" met veel gelach ervaren.
Danike vertelde haar verhaal over jou met een traan én een brede lach. Dat het een luid applaus tot gevolg had, gaf aan in wat toon dit verhaal je diep raakte. Trots en respect. Bij Tamira haar verhaal over jou vertelde zij ook over de dansvoorstellingen. Jullie gezamenlijke passie zal zij zeker gaan missen, net als zoveel andere dingen.
Ook Tamira kreeg ook een groots applaus op de wijze hoe sterk zij het vertelde.
Tot slot was het mijn beurt. Maar hoe ga je in ca. 10-15 minuten vertellen hoe je 31 jaar samen hebt beleefd. Wat je hebt meegemaakt met elkaar.....dat is niet te doen.
Toch is het mij gelukt terug te kijken vanaf haar onvermijdelijke dood tot haar geboorte. Trots, heel trots ben ik, dat Monique het grootste gedeelte van haar leven met mij heeft door weten te brengen. Genoten van elke dag samen, ook de enkele dagen zonder haar omdat ik met vrienden of zo weg was. Maar dat is nu totaal anders geworden. Geen dag zal er meer komen van samen...... 1 maart 2017 hield dit helaas op.....dat zal een heel groot gemis worden. Lieve schat, nogmaals bedankt voor al die mooie 31 jaar samen. Ik hou van jou voor altijd en ik draag je elke dag bij mij in mijn kloppende hart.

Arjen, Tamar & Danike,
Het is bepaald dat wij geen volledige invloed over ons leven hebben. Waar wij wel invloed op hebben, is hoe wij dat invullen en de weg die wij bewandelen. Carpe diem en koester de herinneringen. Dat wil ik jullie graag meegeven, het leven is te kort om stil te blijven staan. Veel geluk en alle kracht om dat te realiseren. Rolf M i l l i u s

Wat een schok het bericht dat jij ziek was, vooral was want je zou beter worden dat was je positieve instelling. Dit heeft niet zo mogen zijn en is kei en keihard, afscheid moeten nemen op deze leeftijd is niet zoals het zou moeten zijn. Ik heb je ruim 21 jaar geleden leren kennen door wederzijdse vrienden en daarna werden we buren of te wel straat genoten. We zagen elkaar op verjaardagen, tijdens de feestweek en andere festiviteiten, boodschappen doen en altijd waren we even in gesprek. Als ik aan je denk dan zie ik een vrolijke blonde vrouw, altijd in voor een praatje, opgeruimd en zorgzaam, dol op je gezin, zachtaardig met een eigen mening, een fijne vrouw genietend van het leven. Een glimlach op je gezicht en niet op de voorgrond tredend dat was jij. Monique wat zal je gemist worden, je was geliefd dat was te zien tijdens je laatste reis, je afscheid van deze aarde. Arjen, Danique en Tamira en alle nabestaanden heel veel sterkte!
Monique rust zacht!
Afscheid nemen op deze leeftijd is hard keihard het is niet zoals het hoort....
Liefs Sandra
En natuurlijk ook namens Jos en de kids

Bijzonder, groots, warm, respectvol, persoonlijk, maar vooral de liefde voerde de boventoon gistermiddag op Westerveld.
Monique was een lieve vrouw en jullie moeten haar vreselijk missen. Ik wens jullie heel veel liefs toe in deze moeilijke tijden.

Liefs van Marjolijn ( vriendin van (tante) Marjolein ) .