Hoi Max,
Gisteren zei Simone:"Ouwe Max is bij de sterretjes hè?" "Is hij daar dan helemaal alleen?"
Dat ik kon zeggen dat daar een heleboel mensen zijn die zijn doodgegaan, stelde haar gerust, en ze ging weer rustig verder kijken naar Poeh`s Lollifantenfilm. Effe slikken....gek hè, tijdens je leven, moet een mens zo vaak verdriet doorstaan doordat er regelmatig dierbaren door je vingers glippen, maar dat is niet voor niets geweest.
Doordat ik dit tegen Moontje zei vandeweek, werd het me steeds duidelijker....Dierbaren ontglippen ons, zodat we wanneer we doodgaan nooit alleen zijn. Het verdriet om al die mensen die we ooit zo liefhadden, wordt na je dood beloond met het feit dat de oh zo gemiste familieleden en vrienden je daar met open armen ontvangen en je welkom heten tussen de sterren. Zorgen maken dat je daar eenzaam bent, waar je nu bent, hoeven we ons dus niet....een hele geruststelling, voor mij, maar ook voor Simone, die kleine kip van 3 jaar die er allemaal nog niets van snapt, maar zich alleen maar afvraagt..."Is ouwe Max nou helemaal alleen?"
Dat neemt niet weg dat wij jou nou allemaal moeten missen, en dat valt niet mee. Weet dat we er allemaal zijn voor Nellie, Rick, Max, Dees en Manonnetje enne, tot ooit!
Veel liefs Brennie!
