2010 is het jaar waarin wij elkaar echt leerde kennen, jij als voorzitter van de USHC en wij als bedrijfsleiders van Sportcafé Olympos.
Jouw inzet in de commissies, als coach en uiteraard als hockeyester hebben wij als zeer bijzonder ervaren.

Je was een graag gezien persoon bij ons, zeer positief, open en warm.
Het was altijd fijn als je zomaar even aan kwam waaien voor een praatje, een biertje en een knuffel.
De laatste keer dat ik je zag vertelde je dat je graag bij ons in het café was, dat gevoel was geheel wederzijds.
We bleven telkens via via op de hoogte van je ups & downs en toch komt jouw overlijden als een enorme schok.

Wij willen de familie, vrienden, vriend, bekende en de USHC leden heel erg veel sterkte toewensen met dit ontzettende verlies.

Marco & Jolanda, Sportcafé Olympos

Lieve Daan,
Het kwam als een schok die donderdag, we zijn een fantastisch persoon kwijt geraakt. Gelukkig zaten we met jouw mannen bij elkaar. In eerste instantie voor een avondje Perudo, totdat het nieuws kwam. Perudo verdween in de kast en de verhalen van Daan kwamen naar boven. Hoe verdrietig iedereen ook was, iedereen had ook zoveel leuke verhalen. Om er maar een paar te noemen; het weekendje in Limburg en de broek van Kim (en bijna Boris), het weekendje alleen op stap met jouw mannen, de oneindig vele avonden op olympos en natuurlijk de TDs. Met jouw lach en positieve kijk op het leven, heb je zoveel plezier bezorgd bij iedereen om je heen.
We gaan je missen Daan.
Liefs, Wouter

Als braaf meisje kwam Nadine haar eerste muzieklessen, net zoals eerder haar broers Marcel en Pascal, bij mij als accordeondocent halen aan de Mr. van Coothstraat in Veghel. Al spoedig werden alle drie telgen van de familie De Jong vaste spelers van een van onze drie orkesten. Ik zal nooit vergeten dat ik tijdens Nadine's eerste concertreis naar Aaurau in Zwitserland op een vrij moment in een grote supermarkt plots onderaan de roltrap Thia en Felix ontdekte! Zij waren uit zorg voor Nadine eventjes naar Zwitserland gereden om te kijken of ze het wel zou redden. Nou dat lukte Nadine feitelijk altijd en de concertreizen daarna was ze steeds van de partij, onder anderen in Slowakije, Zweden en Denemarken. Op haar laatste verjaardagsfeestje mocht ik als "mysterious guest" binnenkomen en als surprise voor alle aanwezigen speelden Nadine, Pascal, Marcel en Henk "Despuez", de herkenningsmelodie van het jeugdaccordeonorkest d' Accord! De naam van dit orkest hebben we trouwens te danken aan Thia die samen met Felix altijd tot onze harde kern behoorden. Door al die gebeurtenissen zal Nadine in mijn hart mijn gehele verdere leven blijven voortbestaan en zal ik bij haar, samen met mijn vrouw Monique, tijdens de afscheidsdienst twee prachtige muziekstukken van Astor Piazzolla spelen. Nadine ik heb vaak van je genoten en ik zie je nog op de repetities verschijnen in een volledige hockey outfit! Henk Tiebosch

Lieve Thia,

Ik denk terug aan jouw verhalen tijdens onze deeltijdstudie over Nadine. Hoe je vol liefde en trots vertelde over haar, over haar hockey, haar studie, haar plek binnen jullie gezin en ja, ook jouw kopzorgen over wat ze zich nu weer in haar hoofd had gehaald...
Ik herinner me nog je mailtje aan 'de club van 8' dat het niet goed was met Nadine. Een tijd hebben we elkaar niet gesproken en dan nu het bericht dat jouw liefste en enigste dochter zo jong is overleden.... ik werd er stil van. Het gemis en verdriet van zo'n lieve mooie jonge meid is niet voor te stellen. Ik wens jou en Felix, Marcel en Pascal heel veel kracht om dit immense verlies te kunnen dragen. Lieve Nadine, rust zacht...