Al 100 dagen ben jij er niet meer... ik kan het nog steeds niet echt bevatten. Daarom vandaag nog maar eens alle mooie reacties hier gelezen. En hieronder wat ik op jouw uitvaart verteld heb. Omdat jij op deze plek toch nog een klein beetje vereeuwigd bent. Al is jouw energie in geen woorden te vatten.
"Lieve Nan, lieve Nanski,
Mij was meteen duidelijk toen ik je ontmoette: die is niet bang voor het leven. Het was mijn eerste dag in de collegebanken van Communicatiewetenschap bij de UvA. Ik kende daar niemand. Was gaan zitten op de achterste rij, keek om me heen. En net toen het college ging beginnen, of ik denk eigenlijk al begonnen was, jou kennende, kwam er een beeldschone rode verschijning binnen. Ik keek je aan, en keek naar de lege plek naast me. Wees op die plek en zei zonder echt na te denken: "Ik bijt niet, hoor". Waarop jij zei: "Maar ik wél!"
Die eerste ontmoeting zei veel. Veel over jouw energie. En over je levenslust. Jij was nooit bang om ergens je tanden in te zetten. Want waar Nan kwam, daar gebeurde wat. Dan was er een ontembare positieve energie. Jij gaf altijd 100% van je energie. Je maakte altijd plannetjes.
Met jou zijn was dan ook altijd een feestje. En niet in de laatste plaats als we naar een feestje toe gingen. En zeker als dat een verkleedfeestje was. Want dan kruipt het Limburgse bloed waar het niet gaan kan en wordt er uit een extra vaatje energie getapt. Zoals bij het jaarlijkse Valtifest festival.
- Eén keer mocht ik als piloot gaan, met Marjoleine en jou als twee stewardessen. Ik heb denk ik nog nooit zoveel aanspraak gehad als die avond. Van bisschoppen, bouwvakkers en brandweermannen. Die overigens helemaal niet verkleed waren als brandweerman, die waren daar gewoon voor de veiligheid. Maar ze wilden wel graag even met Nan op de foto. Foto's waar je natuurlijk, zoals altijd, weer strontgoed op stond.
- Daarover gesproken: één van de volgende jaren was het Valtifest thema 'Kak'. En dan kan je natuurlijk als Gooische kakker gaan. Of als toiletdame. Maar nee, jij had weer eens een leuk plannetje. Een beetje een stout plannetje, zoals wel vaker. Jij had bedacht: wat als we nou eens een eetbare variant maken? En die gaan uitdelen aan de andere festivalgasten? Dus geen space cake maar Space Kak.
- Voor ik het wist stonden we in onze keuken. Tara en Rosa, mijn dochters van toen 3 en 5, keken vol afschuw, maar toch ook wel geïnteresseerd toe. Hoe je zoiets levensecht kunt maken, met ingrediënten als ontbijtkoek, bruine suiker, pindakaas en stroop. Een beetje stout, dat vinden kinderen altijd geweldig. Niet voor niets had jij met kinderen altijd een geweldige klik. Niet voor niets heb je gewerkt aan superbekende kinderfilms. Jij snapte ook die energie als geen ander.
Samen met Marjoleine, met zijn drietjes, hadden we de Stoute Kabouters-appgroep. Ooit ontstaan als een grap bij Lowlands, maar ideaal om het hele jaar door lol en leuke plannetjes te delen. Want het leven moet gevierd worden!
En dat hebben we allemaal gemerkt, nog maar iets meer dan een maand geleden. We hebben de liefde tussen jou en Sergio op een prachtige manier gevierd, op jullie fantastische trouwdag. Trouwens ook zo'n plannetje wat in no time tot een flink plan uitgroeide - en zoals altijd bij jou, heel goed slaagde.
Maar wat ik nog steeds ongelofelijk vind, is waar je de energie vandaan haalde om twee dagen daarvoor ook nog eens een hele vrijgezellenavond te vieren, waarbij je voorop ging in de Karaokebar tot 12 uur 's avonds. Het kon eigenlijk niet. En misschien wel juist daarom stortte jij je er met de volle 100% in. En werd het een geweldige avond, zoals eigenlijk altijd met jou.
Lieve vrienden en familie hier. Die energie zal Nan niet meer aan ons mogen geven.
Dat is onbegrijpelijk.
Dat is onverteerbaar.
Dat is oneerlijk.
Maar als er 1 ding is dat we allemaal van Nan kunnen meenemen in ons leven, dan is dat haar energie. Je met volle, positieve energie in het leven storten én al die energie geven aan alle mensen om je heen.
Als wij die energie van Nan allemaal een beetje meenemen in ons leven, dan blijft ook Nan een beetje leven. Via ons. In ons allemaal.
Lieve Nanski, allerliefste Stoute kabouter: we houden allemaal zielsveel van je, voor altijd. Rust zacht."
