handen, vage ritselingen
berichten komen binnen over 't eind aller dingen
en hoe alles wat leeft absoluut zal onder gaan

pijnlijk toezien, hoe bij de mens de dood zich opricht
terwijl mij rest met een droog gemoed der uren,
het 'n beeld geeft van de schijn die je moet verduren
over de dood brandt "starend door het venster in half duisternis
zie ik op het stervend hout wat regen druipen
terwijl herinneringen mijn hoofd in kruipen
traag als kalme stroom sluipt het door, gewis

groene bladeren in de wind, dansen af en aan
door ziekte vermoeide een ondoofbaar licht

de vogels zwijgen en vliegen extra ver en hoog
de vage schaduw van een mens, langs droge kusten
het lijkt droef in de aardse grond te moeten rusten
onder de stralen en de kleur van de regenboog

Beste Nico wordt ‘n prachtige wolk, stijgend naar boven
rust vredig, na dit leven, na je aards bestaan
jouw vrouw en je nageslacht staat borg, zal voor jou verdergaan
daarom vriend, blijven zij allen in jou geloven"

SELAMAT JALANG.


(tekst: Han Dehne)