Lieve jij,
Kun je me alsjeblieft nog één keer een ontzettend lange voicenote sturen en zeggen dat dit niet klopt!
Als ik nou eens met niemand praat, geen belletje beantwoord en hier in Marokko blijf… Voor hoe lang kan ik dan doen als of het niet waar is?
In de afgelopen jaren zijn wij van kennis uitwisselen naar zoveel meer gegroeid. Een paar dagen geleden schreef je me een thank you note met: “and we are just getting started.”
Het is nog geen week geleden dat we je prachtige studio opende met een klein groepje. Je wilde vieren en delen, stilstaan bij een heel speciaal moment, want dat deed je eigenlijk nooit. Je was het liefst altijd onderweg naar het volgende. Je ziel vertelde jou dat je in de 5de versnelling je dromen mocht leven.
Er waren altijd tranen wanneer het over dit onderwerp ging. Wanneer anderen jou het gevoel gaven of lieten weten dat ze je TE snel vonden gaan. Dat er zoveel drive in me zit is toch een goed ding?
Je leerde mensen uitnodigde op jouw level en ze mochten aanhaken op die energie. Je verzamelde mensen om je heen en sprak jouw waarheid uit via verschillende kanalen.
En alles wat ook maar te maken had met rust en oplaad-momentjes was een tip die je het liefst nog gratis uitdeelde met een ontzettende note to-self dat gaf je heus wel lachend toe.
Ik ging ontzettend aan van jou! Van je liefde, je puurheid, je voelde als een grote zus. Ik genoot ervan om in je buurt zijn en van hoe graag je ook in mijn buurt wilde zijn.
Je triggerde me op alle vlakken en dat was precies de bedoeling. Er was ruimte voor ons allebei en juist dit bij elkaar en met elkaar beleven zorgen voor onze speciale band. Wat voor ons een heilige basis was voor de samenwerking die zo natuurlijk ontstond! Hoge standaards en veel noten op onze zang haha. Dat alles voor een missie met een goude randje voor mensen die opzoek waren naar het begrijpen van het lichaam, het willen begrijpen van zichzelf. Als je maar wilde luisteren naar het gefluister, dan hoefde het lichaam niet te gaan schreeuwen… Om die uitspraak stond je bekend. Iedereen wist je te vinden en je ontzettende netwerk was daar een duidelijke reflectie van.
Waar je het allemaal voor deed, dat was zo voelbaar. De mensen die jij inspireerde; met knipoog zei je ook wel eens dat zijn de mensen die ook een beetje eksters in zich hebben, want het oog wil ook wat, het zit hem in de details. Schoonheid is de hoogste trilling.
Dingen uit handen geven als het niet nodig was dan liever niet hoor. Eigenlijk wel maar goed stapje voor stapje.
Als er nou gewoon iets meer uren in een dag zaten en je gewoon chronisch minder tijd voor iets kon blijven berekenen dan zou het onder
aan de streep wel uit moeten komen.
De liefde die wij deelde voor het volgen van je passie, ontwikkeling, kennis, groei, het leven, de wereld ontdekken en anderen meenemen op deze reis… Ik ben verdomme nog niet klaar met jou. Het liefst ben ik boos, maar op dit moment komen er al tranen. Het besef dat ik je los moet gaan laten is er nog niet.
Dat ik mijn vliegticket op jouw agenda afstemde... We hadden het zo afgesproken…
6 januari zouden we het nieuwe jaar beginnen met het event wat in het teken stond van groots dromen. Wat als alles mogelijk zou zijn dat thema was de aftrap. Jouw eigen eerste event in die prachtige studio.
Afgelopen maanden knalde je harder dan ooit te voren. Als een goochelaar ging je met de tijd om en hield je alle ballen hoog. Het ging allemaal nog net en soms ook eigenlijk niet meer, maar je had Bart en zoveel lieve mensen om je heen dus het kwam altijd wel op zijn pootjes terecht.
Met de 3 katjes was de familie op nummer 22 compleet.
Mens wat ben ik je dankbaar voor de avonturen, de liefde, de vriendschap, de samenwerkingen, de spiegels, de uitnodigingen om op jouw stroom mee te mogen gaan en je hand die ook de mijne vastpakte wanneer je naast mij kwam staan.
Wat nou als ik mijn ogen gewoon niet dicht doe, hou jij ze dan ook nog even open?
We’re all going home... Dat was ons nummer. Net zoveel van jou als van mij, want als jij hem niet opzetten deed ik het wel en andersom. Hele muzieklijsten hadden we samen maar uiteindelijk ging het toch in het leven over elkaar naar huis wandelen. Over elkaar ondersteunen in het proces van helemaal zijn met alle verlangens en grootse dromen.
Er waren altijd tranen van geluk en dankbaarheid, want die mochten er zijn. Dan was die rond en was het compleet.
Mag ik alsjeblieft nog even mijn telefoon uitzetten en doen of ik nog van niks weet?
Lieve vriendin, voor mij was je al een ster! Ik ben dankbaar voor alles.
Liefde en Liefs,
Daphne
