Weet je, Nomad Ron. Vaak zag ik je niet. Altijd onderweg, altijd bezig. Maar als je ergens was, dan viel je op. Juist door je onopvallendheid. Je had, zoals ik het zag een natuurlijke autoriteit. Als je sprak, luisterden de mensen. Soms wisselden we een paar woorden uit, een groet of een broederlijke handshake. Stiekum was je onze held. Waar de complete politiek faalde, ondernam jij als eerste actie. Waar kamerleden en ander tuig in achterkamertjes stoffige politiek maakten tegen motorrijders, een plek probeerden te krijgen op het wereldtoneel, nam jij gewoon je plek in. Wat je hart je opdroeg, deed je. Je ging vrijwillig de oorlog in. Als instructeur aan mensen jouw kennis doorgeven om zo te kunnen strijden tegen de keelafsnijders en verkrachters van onze menselijke waardigheid. Als biker deed je ‘old skool’ wat elke vrijheidslievende biker doet. Je nam het op voor de onderdrukten. En je ging ze persoonlijk helpen. Met alles wat in je was. Je werd er wereldnieuws mee. Een Biker, een OMG lid, lid van NO Surrender MC, ging vrijwillig tegen de keelafsnijders vechten. Samen met nog twee broeders werd je een Nederlandse Held. Een echte! Na jaren van beuken en rammen op de motorwereld, na tientallen jaren van roddels, leugens en achterklap over de Motorclub leden in Nederland, was daar ineens Nomad Ron! Jij gaf No Surrender MC een paar extra grote stalen ballen erbij! Jij liet zien dat niet elke biker een drugsdealende pooier is. Nederland was collectief trots op je. Overal hoorde je: “hij doet tenminste wat!”. Zelfs kamervragen werden weggewuifd. Nomad Ron, je was een voorbeeld voor velen. Je laat ons verdrietig achter. Omdat we je moeten missen. Omdat we een held kwijt zijn. Je bent een herinnering geworden. Maar wel een herinnering die onuitwisbaar deel uitmaakt van de Nederlandse Biker geschiedenis. Het ga je goed,Nomad Ron!
Bikers gaan niet dood
Wees niet bang
als je leven eindigt.
Vrees dat het nooit begint!
En niemand jouw
verhaal vertelt.
Of met jouw lachen overwint!
Want, goede vriend
bikers gaan niet dood.
Ze leven, als verwacht!
Als verhalen,
verteld bij kampvuren
word vaak aan ze gedacht.
In kinderen leeft
duizend jaren
elke biker voort.
In ziel en in herinnering,
door daden en een lach
Leven bikers, ongestoord.
Live on!
Robert (GP) Meijer
