Lieve Noud,
Ik leerde je pas echt goed kennen via Hilvaria. Jij zat daar als fotograaf langs de lijn en zo raakten we met elkaar in contact. Soms zaten we samen foto's te maken maar soms was het in de bestuurskamer "Maak jij foto's vandaag, of ik?". Meteen daarna begon je te lachen want ik wist dan al dat we weer samen ons best gingen doen langs de lijn om de mooiste wedstrijdfoto's te maken. Soms als ik niet kon hoefde ik je maar te mailen of een seintje te geven aan de bar en jij nam de taak met veel plezier over zodat ze toch wat foto's hadden bij het verslag. Jouw ziekte kwam voor mij destijds als een donderslag bij heldere hemel. Maar jij zette door, je zocht de kracht bij elkaar om er tegen te vechten. Samen met je familie vocht je tegen dat vreselijke 'iets' in je lichaam. Helaas heb je de ziekte moeten laten winnen....
Noud, ik kan nooit meer dat seintje geven, ik kan je ook niet meer mailen om te vragen of je foto's wil maken omdat ik niet kan. Nooit meer elkaar aankijken en dan gewoon spontaan in de lach schieten, nooit meer samen langs de lijn. Alhoewel, ik denk dat je me stiekem wel komt helpen als de wedstrijden aan de gang zijn en ik ben aan het werk voor jouw cluppie.
Rust nu maar lekker uit en zorg dat je geen wedstrijden mist, want als ik merk dat je niet achter bij me in de buurt bent dan zal ik stiekem even zachtjes je naam roepen in de hoop dat je me komt helpen ....
Lieve Noud, je was een supercollega voor me en ik ga je missen man .....
Alle sterkte toegewenst aan familie en vrienden.