Beste Ineke en Stef,
Geschokt en vol ongeloof kreeg ik vorige week maandagochtend een telefoontje over Patrick.
Ik kende hem niet heel goed. Maar als ik hem sprak op Quick of tijdens een ontmoeting op straat, was het altijd even gezellig : zijn spontaniteit, zijn lach en zijn oprecht geïnteresseerd zijn in een ander. In Maart vertelde hij mij nog dat hij met ingang van komend seizoen definitief zou gaan voetballen in het elftal van onder meer mijn zoon. ''Ik zal mijn vader zeggen dat ie een keertje moet komen kijken. Veertig jaar geleden jullie samen en nu wij " aldus Patrick.
Het mag helaas niet zo zijn.......
Stef en Ineke, heel, heel veel sterkte de komende tijd.
Een warme groet,
Paul

Ik heb van je genoten. Quickkampen, geulen graven, voetballen, feesten en opkijken van je grappen en grollen. Rust nu maar.

Rust zacht lieve vriend.