Wat een verdrietig nieuws op 2e kerstdag net een paar dagen na je verjaardag ben je overleden. Ik kende jou van Voorne-Putten Werkt, we hebben samen een aantal jaar in een team gewerkt. Jij was een bevlogen en betrokken mens. Een gevoelig en mooi mens. Ik vergat vaak dat je in een rolstoel zat. Je deed gewoon alles en ging overal heen. Ik vond het leuk dat je, net als ik, dol was op sport. Jij hield wel ook nog van andere sporten dan ik en vond ook het onderdeel scheidsrechter of het tellen interessant, iets wat ik me moeilijk voor kon stellen aangezien ik er een hekel aan heb. Daar konden we dan smakelijk om lachen. Heel bijzonder hoe jij dan na het weekend mij precies wist te vertellen wat er allemaal in mijn eigen competitie wedstrijden van zowel de tennis als hockey was gebeurd. Alsof je er zelf bij was geweest. Dat was ook regelmatig het geval, dan zag ik je toch in het publiek of hoorde een kreet van aanmoediging of verbazing dat kan ook. Je hebt me laten zien wat sporten met een mens kan doen, ongeacht welk niveau en dat terwijl je het zelf niet kon. Dank daarvoor. Ook hebben wij zo nu en dan wel ‘zware’ gesprekken gehad, ik voelde me dan bijna bezwaard aangezien jij het fysiek en lichamelijk ook vaak moeilijk had. Toch kon je er dan vaak een positieve draai aan geven door even een lach of je humor of gewoon:’jaaaaa tis wat’ en weg rolde je. 😊 heel knap van jou en fijn vond ik dat. Dankjewel voor het laten zien van die positieve mindset.
Ook dank voor het inzicht dat je enorm kunt genieten van leuke dingen doen in het leven die wij soms maar normaal vinden misschien . Lekker eten, als we een lunch hadden vond je dat heerlijk en met de personeelsfeestjes stond je altijd helemaal vooraan bij de optredens, kende elke band en als het een goeie was ging je even helemaal los in je stoel. Als je er maar niet uit-of omvalt dacht ik dan wel eens haha. Mooi om te zien. Je ging ook naar vele optredens van bandjes en muzikanten, naar het theater door het hele land. Af en toe wat gemopper als het misging met het vervoer maar altijd zag ik dan op facebook ook daar wel terug dat je toch eenleuke tijd had gehad.
Ik had je nog een lang leven op die manier gegund maar helaas heb je het soms niet voor het zeggen wat je wel en niet overkomt. Jij moest zo jong al sterven aan die rotziekte. Ik vind het heel erg.
Ik hoop dat je me vanaf boven op dezelfde manier aanmoedigt tijdens het sporten ik zal in ieder geval jouw mooie levensinstelling voor altijd onthouden en met me meenemen. Rust zacht Patrick.
Jessica Smit