Als ik aan mijn jeugd denk, dan ben jij Paul daar een groot onderdeel van. We zagen elkaar vaak, soms elke dag. Bij Fysiotherapie, toen we alle twee nog klein waren, leerden onze moeders elkaar kennen. Daarna een paar jaar op dezelfde lagere school, ik een paar klassen hoger, totdat jij naar de school op Heliomare ging. Samen hebben wij vele jaren gezwommen in IJmuiden, Beverwijk en Haarlem. Waar we samen heen gingen, vaak reed jouw moeder, soms mijn vader. We gingen naar Kindervakantiekampen voor gehandicapte kinderen in Hattem en later voor oudere jeugd in België, Het ene ouderpaar bracht ons weg, het andere ouderpaar haalde ons op. We zaten samen op scouting, rolstoeldansen, de soos op zaterdagmiddag. We hadden verjaardagspartijtjes of we kwamen gewoon bij elkaar over de vloer. Je kan beter vragen, wanneer zagen we elkaar niet.
We werden volwassen, maar bleven contact houden en zagen elkaar nog regelmatig. Samen twee naar Youp van het Hek in de Stadsschouwburg en naar Vincent Bijlo, in het vroegere Thalia theater of naar de film. Later ben ik verhuist naar Dordrecht, niet naast de deur, toch hielden we contact. Soms vele uren aan de telefoon. En jij bent hier ook een paar keer een dag geweest, wat heel gezellig was.
Leuke dingen, verdrietige dingen, gewoon even ouwehoeren. Vele uren, soms tot 's nachts zaten we aan de telefoon. En dan altijd eindigde het dat jij zei, ik leg je op de bank. Je bedoelde daarmee de telefoon. :-). Zo standaard, zo gewoon, zo vertrouwd. Je was altijd optimistisch, had zwarte humor, vooral over jezelf. Je had altijd een luisterend oor en we hadden aan een half woord genoeg naar elkaar. En is het stil aan de andere kant van de lijn.
Lieve Paul, Het is niet te bevatten. Bedankt voor 53 jaar vriendschap. 🩷 Ik ga je missen man.
Karin, Aron, Boris en Hans, ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie broer, oom en zwager.
